Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2.3.Pomiar
33
wktórychY0oznaczaparametrzmierzonydlapróbkibezdodatkuwzorca,Yi—parametr
zmierzonydlapróbkipododaniuwzorca,ć—stężenieanalituwpróbce,ćs—stężenie
wzorcaporozcieńczeniuwbadanymroztworze.Zrównania(2.11)obliczymya:
a=
Y0
ć
(2.13)
Popodstawieniudorównania(2.12)otrzymamy:
Yi=
Y0
ć
(ć+ćs)
(2.14)
Porozwiązaniurówn.(2.14)względemćotrzymamy:
ć=
Yi1Y0
Y0ćs
(2.15)
Wynikiemdodaniawzorcajestzmianaobjętościroztworupróbkibadanejistądkoniecz-
nośćskorygowaniastężenia,czylipomnożeniaprzezwspółczynnikzmianyobjętości:
ć·
V+v
V
(2.16)
Voznaczapierwotnąobjętośćanalizowanejpróbki,av—objętośćroztworudodawa-
negowzorca.Powprowadzeniutegowspółczynnikazmianyobjętościrównanie(2.15)
przyjmiepostać:
ć=
Yi(V+v)1Y0V
Y0ćs(V+v)
(2.17)
Należyzaznaczyć,żedziękiużywaniumikrostrzykawekmożemydokładniedozować
mikrolitroweobjętościwzorca,któreniewpływająwsposóbzasadniczynazmianę
objętościpróbkiiniezachodziwówczaskoniecznośćwprowadzaniakorektyobjętości.
Wmetodziewielokrotnegododawaniawzorcadoanalizowanejpróbkizawierają-
cejanalitdodajemykilkakrotniewzorzecimierzymywielkośćsygnałuYdlapróbki
pierwotnejorazpokażdymdodaniuwzorca.Stężenieanalituwbadanejpróbceznajdu-
jemywsposóbgraficzny.Możliwesądwawariantowerozwiązania,dlaktórychpunktem
wyjściajestrównanie(2.15):
ć=
Yi1Y0
Y0ćs
Równanietomożemyprzedstawićwpostaci:
ć=
Y0ćs
∆Y
(2.18)
gdzie:∆Y=∆Yi1Y0.Stąd:
∆Y=
Y0
ć
ćs
(2.19)
Zatemwykres∆YjakofunkcjićsjestliniąprostąonachyleniuY0/ć,jaktoprzedstawiono
narys.2.5.Możnazatemwyliczyć,żestężenieanalituwpróbce(ć)wynosi
ć=
tgα
Y0
(2.20)
