Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2.3.Pomiar
35
próbkidwasygnały:Y1dlaanalituiY2dlawzorcawewnętrznego.Otrzymujemywów-
czas:
Y1=a1ć1
Y2=a2ć2
(2.23)
(2.24)
gdzie:ć1—stężenieanalitu,ć2—stężeniewzorcawewnętrznego,a1—parametrstały
dlaanalitu,a2—parametrstałydlawzorcawewnętrznego.Popodzieleniurównań(2.23)
i(2.24)stronamiotrzymamy:
Y1
Y2
=
a1ć1
a2ć2
(2.25)
Zamiastwspółczynnikówadorównaniawprowadzamyichstosuneka1/a2=R,okre-
ślanyjakowspółczynnikodpowiedziiwówczasmożemynapisać:
Y1
Y2
=R
ć1
ć2
Jesttopodstawowerównaniewmetodziewzorcawewnętrznego.
(2.26)
Rys.2.7.
Krzywakalibracyjnawmetodziewzorca
wewnętrznego
Wwarianciezwielokrotnymdodawaniemwzorcawewnętrznegosporządzasięserię
roztworówwzorcowychanalituowzrastającymstężeniućidokażdegoroztworudodaje
sięznane,wewszystkichprzypadkachjednakowestężeniewzorcawewnętrznegoć2.
Równanie(2.26)możemyzapisać:
Y1
Y2
=
ć2
R
ć=R/ć
(2.27)
MożemyzatemwykreślićkrzywąkalibracyjnąwukładzieY1/Y2jakofunkcjęstężenia
ć,azależnośćjestliniąprostąonachyleniuR/(rys.2.7).Jakowzorzecwewnętrzny
możnaużyćsubstancji,któraspełniapewnewarunki:
