Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
naczympolegajegowarsztatreporterski,coijakdzięki
niemuodkrywałijakcechyowegowarsztatułącząsię
zcechamiosobowościreportera.Podobnepytaniazadaję
teżinnemureporterowi,uważanemuzanajwybitniejszego
uczniaKapuścińskiego,WojciechowiTochmanowi,który
jedzienaBalitropemswejkoleżanki,ofiaryzamachu
bombowego,idążydoodpowiedzinapytanie,
pocopotrzebnajejbyłapodróż,poznawanieobcychludzi
iobcychkultur.
Jakczytelnikmożesięzorientować,wtensposób
zamknąłemnakilkustroniczkachwstępunajważniejsze
tematymojejksiążki.Niepoto,aby–jaktosię
najczęściejrobi–naszkicowaćmetodologiębadań
inazwaćtradycjęnaukową,zktórączujęsięzwiązany,
aleinaczej:abypokazać,wjakiejmierzetodość
rozwichrzonetematyczniedziełowyrastazmoich
własnychprzeżyćinajgłębiejosobistejproblematyki,jest
opisemmaterialnegośrodowiska,wktórym
taproblematykasięrozwijała,byuzyskaćdzisiejszy
kształt,ajednocześniepomostemmiędzyżyciem
iliteraturą,doktórejudawałemsiępoto,byzeswego
życiacośzrozumieć.Borośniemy,gromadząc
doświadczeniainabierająccechcharakteruzawsze
pośródrzeczy,natlejakiegośkrajobrazu,któryzostał
–taklubinaczej–uporządkowany,któremuwybrano
iokreślonocentrumiperyferie,atakżepośródludzi,
którzydająnamszansęautodefinicji,wautokreacyjnej
podróżyi–nakoniec–wlekturzeopisującejcudze,ale
podobnedomoichprzygody.Ostatniaczęśćksiążki
–
Przestrzenie
–możesięzatemwydawaćchaosem
