Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
inieutrzymująswegostanunazawsze.Jednaitasama
rzeczniemajużtychsamychwłaściwościwróżnym
czasie.Zmieniłsiębowiemjejruch,atakże
oddziaływanieinnychelementów,czyliśrodowiska,
wktórymtarzeczdziała.
ZarównocałośćdziełastwórczegoBogaposiadaczas,
jakiposzczególneczęścicałości,czyliindywidualne
stworzenia,posiadająswójczas.Każdaistotażyje
zokreślonegoprzydziałuczasowego,któryjestczęścią
czasuwspólnegocałościdziełaBoga.Czasodzawszejest
przymiotemstworzenia,aniejakąśkonkretnąsubstancją
czyteżistnościąodrębnąodrzeczymaterialnych,
botoprzecieżonesąniejako„wytwórcami”czasu.Sam
czasniczegonietworzy,araczejjest„wytworem”,
skutkiemoddziaływańrzeczynasiebie,którepowodują
zmianywrealnymświecie,atoodczuwanejestjako
upływczasu.Znaszejperspektywyodczuwamyczasjako
„przesuwaniesię”odprzeszłościkuprzyszłości.Nasze
powszechnepodejściedoczasutoprzedewszystkim
ujmowaniestosunkupoprzedzaniainastępstwa,czyli
wyznaczanie,którezdarzeniasąwcześniejszeczy
późniejsze.
Zgodniezkoncepcjąrelacjonistycznąoddziaływania
temporalnesąrelacjamikauzalnymi,bozdarzenia
powiązanesązesobązwiązkamiprzyczynowymiitworzą
spójny,konsekwentnyciąg.Relacjaizmianazachodzi
tylkowzwiązkuzoddziaływaniamimiędzyrzeczami.Nie
możnawięcwścisłymsensiemówić,żecośjest
zlokalizowanewczasoprzestrzennympunkcie,bozawsze
jestzmiana.Gdyistniejąelementyrzeczywistości
