Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
rzeczy.Jeśliuznać,żeczasjestobiektywny,toistnieje
onniezależnieodnaszegoumysłu.Gdyanalizujesięczas
podwzględemtensów,towyróżniasięprzeszłość,
teraźniejszośćiprzyszłość.Aleczyrzeczywiściemożemy
mówićotakich„częściach”czasu?Przeszłość,
teraźniejszośćiprzyszłośćtorelacjemiędzyzdarzeniami,
którewychwytujenaszumysłprzedstawiającysobie
wuporządkowanysposóbzmianyzachodzącewnaturze,
otaczającymświecie.Umysłstarasięuporządkować
zdarzeniazperspektywyswojejteraźniejszościiustala,
żecośjestprzeszłościączyprzyszłością.Byćmoże
przeszłość,teraźniejszośćiprzyszłośćnieistnieją,
arealnesątylkorelacjeioddziaływaniamiędzy
elementamirzeczywistości,którenaszumysłszereguje
wporządkuliniowymiokreślajejakozaistniałe„przed”
czy„potem”.
Czasjestzwiązanyzfunkcjaminaszegoumysłu,
wymiaremnaszejwewnętrznejegzystencji,alezdrugiej
stronyzdajesięteżbyćczymśobiektywnym.
Subiektywneodczucieczasujestróżneukażdejistoty,
któradoświadczagowindywidualnysposób.Istniejewięc
nieskończonailośćczasówsubiektywnieprzeżywanych,
jakinieskończonailośćistotświadomych.Jeślichodzi
oczasobiektywny,torównieżjestonróżnywzależności
odukładuodniesienia.Stądwniosek,żeistnieje
nieskończonailośćczasowości,jaknieskończonajest
liczbawymiarówiobiektówWszechświata.
Wydajesię,żeupływczasuniejesttylko
psychologicznymzłudzeniem,leczfundamentalnym
elementemnaszegożycia,unaoczniającymnamnaszą
