Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Dawnojużnieprowadziłamtegotypurozmowy,ajuż
napewnoniespodziewałamsiętakiegowyznaniazust
mamyMarka.Trudnomibyłowykrztusićjakiekolwiek
słowo,alenaszczęścieAgatapoczułasiępewniej
izaczęłaopowiadać.
–Natalio,odjakiegośczasuuczęszczam
nauniwersytettrzeciegowiekuispotykamtammnóstwo
osób.JednąznichjestZbyszek.Jestwdowcemjakja,
madwojedzieci,którezałożyłyswojerodzinyiwyjechały
zagranicę.Jesttusam,czasemdonichlata
wodwiedziny.JegocórkamieszkawHiszpanii,asyn
wNiemczech.Znatrochętejęzykiinapewnomógłby
wystąpićwrolitłumacza…jeślichcesz,oczywiście.
–Mamo…niewiem,copowiedzieć–wydusiłam
zsiebietylkotyle,bousłyszałamzgrzytkluczawzamku.
WróciliMarekzDuszkiem.Kilkomamrugnięciami
imachaniemrąkdałamznać,żemusimyprzerwać
tęrozmowę.–Zadzwoniędociebiewieczorem,jakpójdę
biegać,anaraziebądźspokojna,nicnikomuniepowiem
–szepnęłamszybko,boDuszekjużsiedział
minakolanach,aMarektropiłwkuchniśladyobiadu,
któryzwrażeniazapomniałammupodgrzać.Puściłam
doteściowejokoirazemwysłuchałyśmyopowieści
Duszkaodzisiejszychzajęciachzpieskiemwprzedszkolu.
Wgłowiemiałamtakimętlikjakchybanigdy.Stałosię
oczywiste,żemuszęukrywaćprzedMarkiemtajemnicę
Agaty.Trzebaszybkowyjaśnićtęsprawę,boobawiam
się,żebędziemibardzotrudnosięNIEwygadać.
KiedyDuszekzakończyłwylewnąopowieść,usiadł
nakolanachbabciipopatrzyłjejwoczy.Skubany,jakby
