Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Czasemmisięwydaje,żefaktyczniepowinnam
zwracaćwiększąuwagęnato,czegosłuchawradiu,
bonadekranamijeszczekontrolęmam.Teściowa,
usłyszawszytoniemalnaukowestwierdzenie,chybatym
razemodetchnęłazulgą.
–No,maszrację,Duszku…–zaczęła,alemłody
człowiekbezpardonowojejprzerwał.
–Babciu,tyjużnieurodziszdzieci,bowtwoimwieku
jużsiętraciten,no…–Zapomniał.Pech.Takmigożal,
jaktakładniebudujenapięcie,żebynamprzekazaćnową
prawdęobjawioną,apotempach–dziecięcyzanik
pamięciogarniajednosłowo,TOsłowo.–Ten…–Jeszcze
walczyłiprzekopywałwgłowienabytąostatniowiedzę.
–Ten!Entuzjazm!–Noiszelmowskiuśmiechznowu
zagościłnajegotwarzy,ateściowawybuchnęłatakim
śmiechem,żeudzieliłsięimnie,apochwilidołączył
donasMarekzpytającąminą.
–Duszku,dziecitojajużmożewięcejnieurodzę,ale
wierzmi,entuzjazmuakuratmamjeszczecałkiemsporo
–powiedziała,dałamubuziakaiwyszłazuśmiechem
natwarzy.
Ajaniemogłamsiędoczekaćnaszejrozmowy
telefonicznej.
