Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
[fot.autorki]
Młodziludziezdnianadzieństawalisięsobiecoraz
bliżsi.Otym,jakważnebyło,bywobozowej
rzeczywistościmiećczłowieka,naktóregomożna
liczyć,dziewczynapisaławgrypsachdomatki.
Wjednymznichpojawiłysięsłowa:„Wieszprzecież,
żeniejestmitakźle,żemamkogośkochanego,który
okazujemibardzodużoserca,niepozwolismucićsię
ipłakać,pociesza,żeprzecieżkiedyśskończysię
tonaszeciężkieżycie”[6].
Edwardpostarałsię,byświętaBożegoNarodzenia
upłynęłyEwiewprzyjemnymnastroju.Zorganizował
dlaniejurocząniespodziankę,którątakopisała:
KażdaWigilia–jakieśoczekiwanie.(...)AnaMajdanku,wBoże
Narodzenie,wdzieńmoichimienin,dostałampaczuszkę
odEdwarda.Małąpaczuszkę,takiepudełeczko.Jaotwieram,
atamsąfiołkialpejskiewwacie,czerwonefiołkialpejskie...Ico?
Maleńkaflaszeczka,takaszafirowafiolkaSoirdeParis–
perfumki.Wobozie!Tobyłocośnadzwyczajnego[7].
Dziewczynadnia19kwietnia1944rokuprzeniesiona
zostaładoKLRavensbrück.Tubyłojejowieletrudniej
przetrwać.GdyzabrakłoEdwarda,mogłaliczyć
wyłącznienasiebie.MężczyznęzKLLublin
przewieziononaDolnyŚląsk–doKLGross-Rosen.
Wkwietniu1945roku,powyzwoleniuobozu,Ewa
trafiławrazzCzerwonymKrzyżemnaleczenie
doSzwecji.Posiedmiumiesiącachrekonwalescencji,
wróciładoPolski,dorodzinnegoPiotrkowa.Ichociażjej
związekzEdwardemnieprzetrwałpróbyczasu,nigdy
osobieniezapomnieli.Powielulatachwciąż
wspominalisięzsympatiąidużymwzruszeniem.
AEwatakpodsumowałaznaczenietejznajomości:
