Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wnastępnejchwiliwyłaniałsięzfal.Wreszcieminął
parowieczagrożonemiejsceizawinąłdostosunkowo
spokojnegoportu.Międzygigantycznymiolbrzymamiskał
gubiłsięstatek.Naćwierćmiliodzatokipoleciłkapitan
zarzucićkotwicęizarazpotemspuszczonojednąłódź.
Noweżyciewstąpiłowczłowiekależącego
naposłaniu.Porannesłońceprzedostałosiępoprzezszare
pasmaobłoków,akonturychmurnawschodziezapłonęły
czerwienią.Pierwszesmugiświatłaupadłynakołdrę
ibladeobliczeumierającego.
– Podajmiczarnąhebanowąkasetkę,stojącą
nastole,Gomezie–rozkazał.
Służącyopuściłswemiejsceprzyoknieiprzyniósł
dołóżkażądanyprzedmiot.Pacjentwziąłgodoręki
iukryłpodkołdrą.
– Jestemgotów–rzekłpółgłosemdosiebie.–Ojcze
Adrianie,jakdługowedługzdanialekarzamogęjeszcze
żyć?
– Niespełnagodzinę–odpowiedziałduchowny,nie
spuszczającokazłodzizdążającejszybkokulądowi.
– Czywiecznezbawienieduszytakmałoznaczydla
ciebie?–zapytałtwardym,poważnymgłosem
–żeostatnieswechwileimyślipoświęcaszsprawom
doczesnym?Tojestbezbożnagrzesznaśmierć.Weźsynu
krzyżdorękiiniebacznaludziprzyjeżdżających,których
słowaoddaląciętylkoodnieba.Niezważajnaświat
ijegowydarzenia.Skierujsweoczyisercekuniebiosom!
Wiecznezbawienielubwiecznepotępienie
sąciprzeznaczone,zanimsłońcewzejdzie
