Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
przygotowaniaczłowiekanaprzyjęcie,zachowanie
iutrwaleniełaskiorazświatłości,czylienergiibożych.
Należyjednocześniepamiętać,żepróbapodaniajednej
definicjiterminu„hezychazm”niemożewyczerpaćcałej
treści,którasiępodnimkryje.Wielowiekowyrozwójtej
tradycji,rozwijającejsięodkońcaIIIwiekupodziśdzień,
sprawił,żejesttobogatawtreściantropologiczne
(dotyczącecielesnościczłowieka,jegoświadomości,
emocji,działańitp.)praktykaduchowa.JohnMeyendorff
przytaczaczterydefinicjehezychazmu:
1.Pierwotniehezychastaminazywanomnichów
pustelników,anachoretów,nieżyjącychwewspólnocie
klasztornej,którychsamotniczeżycieprzebiegało
wciszyimilczeniu.
2.Hezychazmemnazywamyrównieższkołęitechnikę
modlitewną,rozwijającąsięwmonasterachnagórze
SynajigórzeAthosażdoXIVwieku,zwanąrównież
„modlitwąumysłu”(πράξιςνοερά).Jejistotąbyła
praktykanieustannegopowtarzaniakrótkiejformuły
modlitewnejzwanej„modlitwąjezusową”:„PanieJezu
Chryste,zmiłujsięnademnągrzesznym”.
3.Hezychazmemnazywanajestrównieżnaukaśw.
GrzegorzaPalamasa(1296–1359)opodzialewBogu
naniepoznawalnąistotęipoznawalneenergieboże,
któredziałająwświecieiwczłowieku.Wistociebyła
onauzasadnieniemhezychazmurozumianegojako
praktykamodlitewna(drugadefinicja)oraz
teologicznymwyjaśnieniempraktycznegocharakteru
teologiiwschodniochrześcijańskiej.
