Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dominującąsiłąbizantyjskiegochrześcijaństwa,
podkreślałoprymatmodlitwyidoświadczeniaBoga,
odrzucającwdużejmierzepostawęintelektualistów
bizantyjskich,którzygłosili,żerównieważnym
czynnikiemkulturybizantyjskiejpowinnobyćstudiowanie
mądrościhelleńskich.Uprzywilejowanapostawamnichów
wynikałazichzaangażowaniasięwobronęikonpodczas
ikonoklazmu.Pobożnośćchrześcijaństwawschodniego
stopniowopodporządkowywałasięwzorcom
monastycznym–modlitwieipokucie,cospowodowało
ogólnierozumianąniechęćdowszystkiego,coświeckie,
orazdoogólnierozumianejstarożytności.Zkolei
środowiskohumanistów,czyliinteligencjibizantyjskiej,
którarealizowaławzorzecklasycznegowychowania
iedukacji,dążyłodowykształcenianowegopokolenia
chrześcijan,którzyzdumąbędąopowiadaćoswojej
greckiej,czylitakżehelleńskiej,pogańskiejprzeszłości.
ProtoplastąhumanistówzostałwIXwiekuświęty
patriarchaFocjusz,który,będącnaukowcem,skupiłwokół
siebiekonstantynopolitańskąinteligencję,prowadził
rozmowyokulturzeantycznej,wprowadziłpozytywne
znaczeniapojęcia„hellenizm”,dziękiczemupoza
literaturąpatrystycznąchrześcijanienanowozaczęli
fascynowaćsięPlatonemiArystotelesem.
Oczywiściepomiędzytymidwomaśrodowiskami
stopniowozaczęłypojawiaćsięróżnenieporozumienia,
anawetwzajemnakrytyka.Rozwijającysię
monastycyzm,którywXstuleciubardzorygorystycznie
traktowałodejściaodzasadsurowejpobożnościiod
modlitewnegozaangażowaniasięwewłasnebycie
