Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
4.Iwreszcienajpóźniejsłowa„hezychazm”zaczęto
używaćdookreśleniarecepcjibizantyjskichidei
hezychastycznychnaRusimiędzyXIVaXVIstuleciem
(wpraktyceduchowej,życiuklasztornym,kulturze,
anawetpaństwowości).
Wkontekściedziełśw.SymeonaNowegoTeologa
szczególnąuwagęnależyzwrócićprzedewszystkim
nahezychazmrozumianywedługdrugiejdefinicji.
Whistoriipowstawaniatejpraktykiduchowejmożemy
wyróżnićtrzyistotnemomenty.Etappierwszy,czyliIViV
wiek,jestokresemgwałtownegowzrostuzainteresowania
asceząwEgipcieiPalestynie(wówczasdziałająAntoni
Wielki,MakaryWielki,JanChryzostom,Ewagriusz
zPontu,NilzAncyry,JanKasjan,EfremSyryjczykiinni).
WtymczasieformułująsiępierwszeelementyTradycji
–dialektykaucieczkiodświataipowrotudoświata
(jednoczeniesięzeświatemwmiłości);prymatmodlitwy;
koniecznośćbyciawprowadzonymwpraktykę,skąd
pochodząnauczycieleżyciaduchowego,starcy;
umiejętnepołączeniewysiłkówmodlitwyumysłu
zcielesnościączłowiekapodporządkowanąumysłowi.
EtapdrugidotyczyokresumiędzyVaIXstuleciem
izwiązanyjestzmonastycyzmemsynajskim.Główni
przedstawicieletegookresutoJanKlimak(
Drabina
doraju
),DiadochzFotyki,WarsonofiuszzGazy,abba
Doroteusz.Wtymczasiehezychazmkrystalizujesięjako
dyscyplina,metodapraktykiduchowej,którejrdzeniem
stajesięmodlitwa(προσευχη)inaukauwagi(προσοχη),
czylikontrolaświadomości,którazabezpieczaciągłość
modlitwy.Modlitwaiuwagarozpoczynająjednakdopiero
