Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Chwila.Spokojnie.Luz.Muszęsięzastanowić.Wszystko
sobiezarazpoukładamimuwyjaśnię.
–Zapięćminut,dobrze?Tylkozdezynfekujęsobieranę
nanodze–odpowiadam.
Janspuszczawzrokizatrzymujegonarozerwanej
dopołowyudaspódnicyodsłaniającejpodarterajtuzy
ipoharatanekolano.Jegooczysięrozszerzają,rysy
twarzysubtelnieją,spojrzeniełagodnieje.Uchylausta,
jakbychciałcośpowiedzieć,leczodrazujezamyka.
Znówotwiera,aleniepadaznichżadnesłowo.Ściąga
brwi,wydajezsiebiegardłowypomruk,poczymodzywa
sięprzytłumionymgłosem:
–Zrobitopaniwmoimgabinecie.Proszęzamną.–
Odwracasięipodążasprężystymkrokiemwstronębiura.
*
–Zanimwysnujeszpochopnewnioskiipowiesz
cokolwiek,pozwólmiwyjaśnić.–Wchodzędogabinetu,
rzucamtorbęiśrodkiopatrunkowenapodłogę,
anastępniezdejmujębutyipodartąspódnicę.
–Skądmasztęranę?Gdziebyłaś?Idlaczegonie
odbierałaśtelefonu?–Janzamykadrzwinaklucz,
podchodzibliżejiopierasięobiurko.
–Przewróciłamsięowystającąpryzmę.–Ściągam
powolirajtuzy,którezdążyłysięjużprzykleić
dozaschniętejkrwinanodze.–Byłamwsklepie.–
Wydajęzsiebiesyk,bowłaśnieoderwałamrazem
znylonemkawałekświeżegostrupa.–Nieodbierałam
komórki,ponieważzostałanabiurku.–Rzucamrajtuzy
napodłogęiopadamnafotel.Krewsączysięzkolana,
jestemwykończona,chcędodomu.
Janpodchodzidomnie,klęka,sięgapośrodek
dodezynfekcjiibezuprzedzeniapryskanimnaranę.
–Auć!Jakboli!–Zaciskamręcewpięści.
–Wybacz.Corobiłaśwsklepieotejporze?Powinnaś
