Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
***
WdomunaJerzegoczekałapodenerwowanaKryśka.Nieprzejęłasię
rozbitągłowąmęża,kazałamuwszystkoopowiedzieć.
–Conagadałeśonaspolicji?–dopytywała.
–Nicwięcej,oczymtysamaniepowiedziałaś–burknął.
–Popatrznamnie!–krzyknęła.–Aletygochybaniezabiłeś?
Spojrzałnanią,aonacałyczasniespuszczałagozoka.
–Jesteśzawątłyizamiękki–samasobieodpowiedziała.–Atobył
takidorodnychłop!–Uśmiechnęłasię.–Ktomógłgozabićizaco?
Miałochotęcośpowiedzieć,gdyżonauniosławskazującypalec
imierzącnimwmężajakpistoletem,zdecydowała:
–Tymusiszznaleźćmordercę,ajacipomogę.Jesteśprzecież
dziennikarzemśledczym.
***
PrzeddziesiątąKryśkaposzładoroboty.DopożalsięBożeagencji
reklamowej,wktórejwiększośćzleceńwłaścicielka,ViolaBywalec,
załatwiałaprzezłóżko.TerazJerzyzastanawiałsię,jakbardzowtym
procederzepomagałajegożona.
Podjechałpodkomendępolicjiniemytym,niepamiętałodjakdawna,
granatowymoplemcorsa.
WdrzwiachmachnąłrękąnapowitaniesierżantowiMiłkowi,który
dzisiajsiedziałwdyżurceiwbiegłposchodachnapiętro.Niechciał
sięzatrzymywać.Comiałbypowiedzieć:–Zżonąjużwszystkook?
Poszliśmyrazemdołóżka?Kryśkaniedawałamizasnąć,ajasię
zastanawiałem,czytaksięzamnąstęskniła,czybrała,cobyłopod
ręką,gdykochanekzesztywniałinaczej?
KomisarzPopiołekniewstałodbiurka,alewyciągnąłrękę
napowitanie.
–Dałeśjejwpysk?–zapytał.
