Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Tak?–spytałYoshaniłagodnie.–Jeśliniechceszsięwidywaćzkrajobrazczynią,toczy
zdołaszodnaleźćjejkrajobrazy?
Leezrobiłkilkakroków.
–Muszęjużiść–oświadczył.
–Zróbprzysługęrodzinieiprzyjaciołom.WracajcodrugidzieńdoSanktuarium,
żebyśmywiedzieli,żemiewaszsiędobrze.Wkrajobrazachznajdującychsiępozakontrolą
twojejmatkiisiostrynadalukrywająsięczarownicyiMroczniPrzewodnicy.Amostowi,
którzyprzetrwaliatakZjadacza,wciążtworząnowemostydlaludzi,którzypowinnizmienić
miejscepobytu.
WłaśniedlategoLeemusiałudawaćsięnapatroleizachowywaćczujność.Niemógł
jednakzaprzeczyć,żeradaYoshaniegobyłarozsądna.
–Dobrze–powiedział.–BędęudawałsiędokrajobrazówGloriannyimamynamojej
wyspie,żebynietracićczasuwdrodze.Acodrugidzieńzjawięsiętutajipoinformuję
ciebiealboBrighidomoichdalszychplanach.
–Świetnie.–Yoshaniuśmiechnąłsię.–Podróżujbezbagażu,Lee.
Leeukłoniłsięsztywnoiruszyłwstronęstrumienia,naśrodkuktóregoznajdowałasię
maławyspa−jegowłasny,prywatnykrajobraz,spoczywającynamościejegowoli,kiedy
nakładałgonainnekrajobrazy.ZtegopowodubezpieczneschronienieSanktuarium
znajdowałosięzawszeniedalejniżokrok.
Zwinnieprzebiegłpokamieniach,wskoczyłnawyspęizachwiałsię,straciwszynagle
równowagę.
Czynaprawdębyłatakachwila,kiedynieczułwyspypodstopami?Aleprzecieżbył
wSanktuarium,gdziejegowyspaistniałafizycznie.Jaktomożliwe,żebyjejtuniebyło?
Przeszedłnaśrodekwyspyipostawiłplecakkołofontanny,awłaściwiekołomisy
zczarnegokamienia,doktórejwodędoprowadzałapustatrzcina.Staranniesprawdziłcałą
wyspę,żebymiećpewność,iżnicsięniezmieniło.Potemnałożyłjąnakrajobraz
utrzymywanyprzezNadię,jegomatkę.
Niechtwojesercepodróżujebezbagażu.Ponieważto,cozesobąprzyniesiesz,staniesię
częściąkrajobrazu.
BłogosławieństwoSercabyłojednązpierwszychrzeczy,jakichnauczyłsięLee.Ale
porazpierwszywżyciu,aprzeżyłjużdwadzieściadziewięćlat,słowatesprawiły,żepoczuł
sięnieswojo.
