Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ambiwalencjewartości.Bardzodobrzewidać
towewspominanymjużwcześniejopowiadaniu
Zbierzchowskiegooznaczącymwtymkontekścietytule
Człowiekodwutwarzach
.Motywmuzeum,którym
nazywasię–zjednejstrony–prywatnąkolekcjęfajek
zbieranychprzezbogategoichoregonaserce
arystokratę,azdrugiej–zbiórprzedmiotów,którenie
byłyżadnymieksponatami,leczprzedmiotamimającymi
posłużyćdozrealizowaniamisternieprzygotowanego
zabójstwagospodarzadomu,uwypuklawtymutworze
siłęrozdźwiękumiędzydwomakontrastującymizesobą
światami,eksponuje„zasadękontrastuwynikającą
zdualistycznejwizjiświata”101.Dlauwyraźnieniatej
myślinależyteżpodkreślić,iżjednoztych„muzeów”
znajdowałosięnagórzedomu,podczasgdydrugie–
tozorganizowaneprzezzdradzieckiegosłużącego–
wpiwnicytegosamegodomu.Wtensposóbwyobrażenie
muzeum,któregowspólnąnazwąobjętotedwatakróżne
odsiebieświaty,stałosięsymbolempołączeniatego,
coaksjologicznieprzeciwstawne.
Muzealnywątekwprowadzateżczytelnika
waksjologicznerozdarcieTomaszaJudymazpowieści
Żeromskiego
Ludziebezdomni
,stającsięjednocześnie
swoistymwprowadzeniemwjegopóźniejszetragiczne
doświadczenia.Niebezznaczeniajestto,iżpierwsza
scenapowieściumieszczonazostaławłaśniewmuzeum–
wLuwrze,wktórymdoktorTomaszJudym,szukając
wupalnydzieńfizycznegowytchnienia,siadłnaławeczce
wpobliżustarożytnejrzeźby
WenuszMilo
.Tamuzealna
scena,inicjującaciągpowieściowychzdarzeń,
eksponującaprzytymwartościantycznejrzeźbybędącej
„kompozycyjnieuwypuklonymskładnikiemcałego
powieściowegoświata”102,pełnijednocześnierolę
swoistejzapowiedzidramatycznychlosówbohatera.
Wperspektywieświadomościepoki,wyrażonejsłowami
