Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
naimpertynencjęprzyjaciela.Pociągnąłłykgorzałki
własnejprodukcji,otarłustagrzbietemdłoniiwrównie
bezpośrednisposóbwyartykułowałswojepotrzeby:
–Nababębymjakąśwlazł!
Pijącywłaśnierycerzsięzakrztusił.Rozkasłałsię,
pochyliłmocnodoprzodu,azwytrzeszczonychoczu
pociekłymułzy.
–Uch!–wysapał,kiedymógłwreszciezłapać
powietrze.–Przezciebiegorzałkasięmarnuje!
Adresatpretensjijedyniewzruszyłramionami.
Poczęścidlatego,żewykasłanawogniskoilośćtrunku
byłaznikoma,apozatympędzonegonaczerwonych
owocachbimbrumiałcałkiemsporyzapas,boakurat
tegorokujarzębinaobrodziławyjątkowoobficie.Nie
odpowiedziałnaskargękompana,tylkosmętniezwiesił
głowęibezwiedniegładziłflaszkęchudymipalcami.
Ulrichzaśdokończyłprzerwanąniespodziewanie
czynność.Spojrzałnaprzyjacielaiwidząc,żetennie
zamierzazakłócaćciszy,przyssałsiędobukłaka
nadłuższymoment.
–Uch!–westchnąłporazdrugiiwwyraźnielepszym
nastrojuzapytał:–Acociętakprzypiliło?
Przydogasającymogniskudługobyłocicho.Rycerz
straciłjużnadzieję,żedowiesię,jakiesąprzyczyny
smutkuprzyjaciela.Chciałnawetzmienićtemat
nieskładnejrozmowy,jednakniezdążył.
–Wkońcujestemnormalnymfacetem–oznajmił
Johan.
–No…–Zarównoodpowiedź,jakiminajejautora
