Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
podwodnegoreaktora.
–Dałmisłowo–odpowiedziałwolnoOliwerner,zerkając
nadawnegozastępcę,PaulissesaBrina,sześćdziesięciopięcioletniego
ciemnoskórego,skośnookiegogeologa,któryprzedatakiembył
jednymzjegonajbliższychwspółpracownikówizarazem
współautoremryzykownegoplanuprzeniesieniaresztykolonistów
dojaskiń.–Przyleciponas.
Tak,wierzyłŚwięckiemu.Niemiałwątpliwości,żedowodzący
operacjąewakuacjiUliettykapitanstanienagłowie,byichstąd
wyciągnąć.Zdawałsobiejednaksprawę,żeczłowiek,któryobiecywał
mujaknajszybszypowrótnaDeltę,jesttylkoniewielkimtrybikiem
wbezdusznejgargantuicznejmachiniefloty,zatemostatecznadecyzja
owysłaniukonwojunaterytoriazajmowaneprzezObcych
niekonieczniemusinależećdoniego.Skrzywiłsięnatęmyśl,jakbyjej
kwaśnawymowadotarłajakimścudemdojegokubkówsmakowych.
Paulissespokręciłgłową.
–Ajauwierzę,kiedyzobaczęnadhoryzontemnaszewahadłowce
–rzuciłzniewieleweselsząminą.
WprzeciwieństwiedoFitzaodsamegopoczątkubyłprzekonany,
żeostatnichmieszkańcówDeltypozostawiononapastwęlosu.Mówił
otymwprost,bezogródek,aletylkowtedy,gdyznalazłsięsam
nasamzprzełożonym.Przyreszciekolonistówzgrywałtwardziela,
któryjestpewienrychłegoratunkuiocalenia.Podczasostatniejfazy
ewakuacjizadbałjednakoto,bydojaskińtrafiłodużowięcej
liofilizowanejżywnościniżtrzeba.Towłaśniedziękijego
zapobiegliwościpozostawionymprzezŚwięckiegokolonistomżarcia
wystarczynadwaalbonawettrzymiesiące,jeśliodpowiednioszybko
zaczniesięjeracjonować.
–Niesiejdefetyzmu.–Oliwernerzakończyłtęwymianęzdań,
przykładającokularyantycznejlornetkidooczu.
Wyszlinapowierzchniępoczterechdobach,bysprawdzić,czy
Obcywykryliizniszczyliprzynętyrozmieszczonenaprzeciwległym
krańcuszerokiejdoliny.Pięćdziesięciokrotnewzmocnienienie
pozwalałodostrzecwiększejliczbyszczegółów,alebyło
wystarczające,żebyFitzzobaczyłto,copowinien.
