Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
PROLOG
Nocleniwieustępowaładniu.Byłociepło,lecznieduszno.
Naniebiezamiastgranatowejczerni,zakoronamidrzew
wykwitłaczerwonasmuga,zaczynałosięprzejaśniać.
Wciemnym,gęstosplątanymlesieniebyłonicwidać,
istnaścianaomszałychkonarów,pomiędzyktórymi
wisiałamgła,przezcopowietrzemiałowilgotnyposmak.
Tutajwciążbyłociemno,gdzieśwzaroślachskrobały
ichrobotałymałegryzonie,międzydrzewami
bezszelestnieprzelatywałypolującenaowady
nietoperze.
Tym,conienależałodoodgłosównocnejnatury,były
szybkie,przepełnionestresemoddechykilkumężczyzn.
Sztychłopatywsunąłsięwubitąziemiętylko
dopołowy.Ściętynajeżykaokołotrzydziestoletni
mężczyznawrozpiętejciemnejkoszulizkrótkim
rękawemkopnąłnarzędziebutem,aleusłyszałjedynie
szorstkidźwięktwardejblachyrysującejnatrafiony
kamień.Powtórzyłzamachjeszczedwarazy,aletwarda
glebaniechciałapuścić.Widoczniewziemimusiał
znajdowaćsięwiększygłaz,ategoniebędziewstanie
ominąć.Wyciągnąłsztych,ałyżkasypnęłaziemiąnajego
buty,cowyraźniegozdenerwowało.Podniósłztrawy
latarkę,którejświatłobyłoskierowanebezpośrednio
nakopanyrów.Trzepnąłnogąkilkakrotnie,byzrzucić
zobuwianadmiarziemi.
–Corobisz?!–upomniałgodrugimężczyzna,stojący
znimwtejsamejdziurze.Miałogolonągłowę,był
wysokiidobrzezbudowany,cowyraźniepodkreślałajego
obcisła,białakoszulka,zapoconajużpodpachami.
Napierwszyrzutokaprzypominałkibola.–Kop,nie
maczasu–rzuciłispojrzałniepewniewkierunkulinii
drzew,jakbysięobawiał,żektośmiałbystamtądwyjść.
