Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
30
A.Huczyński,M.Antoszczak
Rys.9.IlośćmarkerówSCC(antygenównowotworupłaskonabłonkowego)wkolejnych
etapachleczeniazzastosowaniemerlotynibu,leczeniaskojarzonegosalinomycynąierlo-
tynibem,monoterapiisalinomycyną[54]
Wynikipowyższychbadańspowodowały,żew2013r.planowanejest
rozpoczęcieIorazIIfazybadańklinicznychnadużyciemVS-507(za-
strzeżonaprzezVerastemInc.,Cambridge,MA,USAnazwasalinomycy-
ny)uchorychzpotrójnienegatywnymnowotworempiersi[54].Wydaje
sięcorazbardziejprawdopodobne,żesalinomycynawniedalekiejprzy-
szłościstaniesiępowszechniestosowanymlekiemwterapiiprzeciwno-
wotworowej.
3.2.Aktywnośćprzeciwnowotworowa
pochodnychsalinomycyny
Interesującymkierunkiembadańjestchemicznamodyfikacjate-
gonaturalnegoantybiotykujonoforowego,prowadzącadootrzymania
różnorodnychpochodnychoznaczniemniejszejtoksycznościodsamej
salinomycynyijednocześnielepszejaktywnościbiologicznej,któremo-
głybyznaleźćzastosowanienietylkowweterynarii,aletakżenaprzy-
kładwmedycynie.
Dotejporywliteraturzenaukowejopisanesą:synteza,struktura
chemicznaorazwłaściwościprzeciwdrobnoustrojoweorazprzeciwnowo-
tworowesiedmiuamidówijednegoestrusalinomycyny[4,55–56],atak-
żepochodnychO-acylowychtegoantybiotyku[57](Rys.10).
