Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Unoszęwysokobrwiiudajęoburzenie,krzyżującramionanaklatce
piersiowej.
–Atlas,tak?Kochanie,nieważne,cozostałoopisanewtejksiążce,
bojaitakjestemlepszyodniego.Niemusiszwzdychaćdofikcyjnego
bohatera–mówięzcałkowitąpewnościąipochylamsiędelikatnie
wjejstronę.–Przysobiemaszprawdziwegofaceta.Zkrwiikości.
–Zazdrosny?–mruczy,akącikijejustunosząsięleniwie.
–Tylkooto,żemówiąconim,świecącisięoczy.
Jejminaniecosięzmienia.Patrzynamniezaskoczonaisiada
przodem,przezcoznajdujesięjeszczebliżejmnie.
–Nawetniewiesz,zjakąfascynacjąmówięotobie–padazjejust,
amnienamomentwmurowujewkanapę.–Haelynmożepotwierdzić
–dodajegłośniej.
–Doprawdy?
–Niezamieniłabymcięnanikogoinnego–szepczeniemalżeprzy
moichwargach.
–Odsuńsię,skarbie,niechcęcięzarazić–mówię,choćbardzo
pragnęjąpocałować.Tojesttaksilnapotrzeba,żetylkocudemjeszcze
sięnaniąnierzuciłem.
–Mamtogdzieś.
Patrzącmigłębokowoczy,kładziedłońnamoimkarku,
byprzyciągnąćmniejeszczebliżej.Momentalniezapominam
ochorobieiotym,żejeszczekilkagodzintemuczułem,żeumieram.
UstaMileysątakmiękkieipociągające,żechoćbymniewiem,jak
bardzosięopierał,niedałbymradysięodniejoderwać.
Odwzajemniampocałunek,aonanaglesięodsuwa.
–Naprawdęjestemwdzięcznalosowizato,żepojawiłeśsię
wmoimżyciu.
Tesłowasprawiają,żeściskamisięserce.Pomoimcielerozlewa
