Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nielubiębyćchory.Jestemwtedytakibezużytecznyitotalnie
pozbawionyenergii.
Mileywracaztermometremwdłoniikucaprzymnie,anastępnie
zaczynamierzyćmitemperaturę.
–Jestbardzoźle?–Obserwujęuważniejejtwarz.Zaciskausta
isapiecicho.
–Cóż,takartkajednakmożesięprzydać–odpowiadazpoważną
miną.Nonie.Jatylkożartowałem,aonataknaserio?
Widzącmojeprzerażenie,wybuchanagleśmiechem,przezcomam
wielkąochotętrzepnąćjązatopogłowie.Naśmieszkisięjejzebrało.
Żartownisia.
–Jatucierpię,atysięzemnienabijasz–burczę,opatulającsię
ciaśniejkocykiem.
–James,masztrzydzieściosiemstopni.Tojeszczeniepowód
dopaniki.
–Amyślałem,żemniekochasz.
–Bokocham,głuptasie.–Całujemniewnos,nimzdążę
zaprotestować,iprzykładamidoczołamokrąszmatkę.–Trzymaj,
powinnopomóc.–Sięgazasiebieipodajemikubekzczymś
parującymwśrodku.–Atopomożenabólmięśniidreszcze.
Wypijamodrazucałość,choćnapójjesttakohydny,żeomałonie
zwracamgonatenmięciutkikocyk,którymnieokrywa.Miley
głaszczemniepogłowie,aminatychmiastchcesięspać.Wtuliłbym
sięwniąibeznajmniejszegoproblemuzasnąłwciągusekundy.
–Prześpijsię.Kiedysięobudzisz,jużbędzielepiej,gwarantuję
–słyszę,jakszepczemidoucha,apotemmojepowiekiopadają
ipoddajęsięsilewyższej.
