Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Notak,alepomyśl,comogłabyśzrobićzdwomamilionami...
Chybacotymogłabyśznimizrobić–pomyślałaElla,alesięnie
odezwała.Kochałaobieswojecórkiioczywiściekochaławnuki.
Chciałabyimpomóc,choćjejniktnigdyniepomagał,alejeszczenie
teraz.Dałabyimpieniądzenadom,alenienaczesnewszkoledla
arogantów,wciąż,podobniejakNeil,tkwiącejwpoprzednimwieku.
Szczególnieżepodejrzewała,iżJuliacierpizpowodunieobecności
synów.Ajużnapewnoniezamierzałasprzedawaćdomuitylu
cennychwspomnień.Corymożezrozumie,żedziękitemudomowi
Laurencewciążżyjewjejsercu,aleJuliastwierdzitylko,żetokolejny
powód,żebygosprzedać.„Musisziśćdalej,mamo”,rzuciodrazu.
Aleonauważała,żechodzeniedalejjestprzereklamowane.
GdybyJuliazachowałaresztkirozsądku,zamilkłaby,alestrona
agencjinieruchomościkusiłajągarnkiemzłotanakońcutęczy.
–OczywiścieNeilmówi...
–RozmawiałaśzNeilemotym,żemamsięprzeprowadzić?
–zapytałaEllacicho.
–Chcemytylkotwojegodobra,mamo.Martwimysię,żemieszkasz
tusama.
–Dziękuję,kochanie.AcomówiNeil?
–Żeprzekazaniepieniędzysiedemlatprzed...–Nawetonanie
potrafiłapowiedzieć:„przedśmiercią”.
–Julio,skarbie,mogępożyćjeszczezetrzydzieścilat.
–Tymbardziejmusiszzaplanowaćswojąfinansowąprzyszłość.
–TotakżesłowaNeila?
Julialekkosięzarumieniła.Najwyraźniejonaistanjejfinansów
byływdomujejcórkistałymtematemrozmów.
Usiadłaobokniejidelikatniezamknęłakomputer,apotemsięgnęła
pojejrękę.
–Posłuchaj,skarbie.Uwielbiamtendomiwnajbliższymczasienie
zamierzamsięzniegowyprowadzać.Sądzę,żedlanaswszystkich
