Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sześćdziesiątychiodkładanierodzeniatakdługo,jaktomożliwe.
Należaładopokoleniapomiędzy,któremartwiłosięorodziców
ipotomstwodokładniewtymsamymczasie.
Ellapatrzyłanaogródinawielkitrawnik,nadktórymgórował
ogromnylibańskicedr.Zwykletenwidokjąuspokajał.Pamiętała,jak
sięcieszyła,kiedyznalazładokumentpotwierdzający,żezasadzono
godlaupamiętnienianiejakiegoSamuelaBrowne’a,pierwszego
właścicieladomu,żekochanegoSamuelapodcedrempochowano.
Wyobrażałasobie,żetenniezwykłygróbbyłdziełemjegożony.
Zpewnościąmusiaławalczyćzwładzamikościelnymiipaństwowymi,
żebyzorganizowaćtakipogrzeb.
Obokznajdowałosięźródłoniepokoju–jejcórkaJulia.Siedziała
przywielkimkuchennymstoleigrzebaławswoimlaptopie.
–Rany,mamo,sygnałwi-fijestdobani.Naprawdęmusiszwyjść
zosiemnastegowieku!
Miałatrzydzieścidwalata.Młodowyszłazamąż,więcjejdwaj
synowie,HarryiMark,bylijużnastolatkami.KuniezadowoleniuElli
rodzicewysłalichłopcówdotejsamejprywatnejszkoły,doktórej
chodziłichojciec,ichoćichkochała,obawiałasię,żeszybkostanąsię
równiearoganccyiograniczenijakon.Wiedziała,żeJulianapoczątku
sięsprzeciwiała,alewkońcuzmęczyłyjąnieustannekłótnieigroźby,
żezmarnujesynomżycie,jeślikażeimpójśćdoszkołypaństwowej.
Uważał,żetoegoizmkażejejsięprzytymupierać.
Laurencenieustannieprzypominałjej,żepowinnadaćNeilowi
spokój,achłopcomszansę–wkońcubylijejwnukami.Ipróbowała.
Uważałapoprostu,żebylibydużobardziejtolerancyjniimilsidla
innych,gdybyichwysłanodozwyczajnejszkoły,aniedoabsurdalnie
drogiejiultratradycyjnejplacówkizinternatem,wktórejuczono
główniepoczuciawyższości.
Czesnezatękoszmarnąszkołębyłotakwysokie,żeJuliaiNeil
nieustannieszukalipieniędzy.Atendom,jejukochanydom,przez
całejejmałżeńskieżycie,stanowiłichstałycel.
