Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
poddałysięsiłomangielsko-osmańskim.Ewakuacjanastąpiła
namocyukładuzawartegoprzezFrancjęiAnglię1października
1801roku[1].
RównieważnebyłoodrzucenieNapoleonaprzezgłównych
duchownychmuzułmańskich.SzejkowiezAl-Azharuuciekli
zkraju,gdyuznali,żeobecnośćFrancuzówjestdefactookupacją
Egiptu.CzęśćznichpowróciłanausilneprośbyNapoleonaiweszła
wskładspecjalnejradydoorzekaniazgodnościdecyzji
administracyjnychNapoleonazislamem.Jednakszejkwybrany
doprzewodniczeniatejradziepodeptałpublicznieflagęfrancuską.
WprowadzonynajegomiejsceszejkChalilal-Bakripodjął
współpracęzNapoleonem,aleniemógłzapobiecpowstaniom
antyfrancuskim,apowycofaniusięFrancuzówzostałuznany
zazdrajcęipoddanywrazzrodzinąostracyzmowi[2].
EkspedycjaNapoleonazakończyłasiędlaFrancuzówklęską,ale
jednymznastępstwtejwyprawybyłwzrostznaczenia
strategicznegoEgiptu.Odtejporykontrolanadtymkrajemstałasię
ważnymelementemtzw.kwestiiwschodniej,awięccałokształtu
stosunkówmiędzynarodowychwewschodniejczęści
Śródziemnomorza.Ekspedycjafrancuskaobnażyłasłabośćmilitarną
ImperiumOsmańskiegoiniezdolnośćwładzsułtańskich
doutrzymaniaintegralnościpaństwa.Byłatokolejnaporażka
Stambułupoprzegranej„wojniepolskiej”zRosjąwlatach1769–
1774,upokarzającymdlaTurcjitraktaciezKüçükKaynarcı,
przegranymiwojnamizAustriąwlatach1787–1791izRosją
wlatach1787–1792.Ekspedycjazapoczątkowałatakżeokres
bezpośredniegoingerowaniamocarstweuropejskichwwewnętrzne
sprawyImperium,codoprowadziłodojegorozpaduwrazzkońcem
Iwojnyświatowej[3].
PoewakuacjiwojskfrancuskichBliskiWschódiAfryka
PółnocnabyłynadalczęściąStambułu,rządysułtanabyłypośrednie,
akceptowałonwładzęmiejscowychelitipodejmowałwyprawy
wojskowedoregionujedyniewtedy,gdywpływomosmańskim
zagrażałypaństwachrześcijańskie.Dolat40.XIXw.mocarstwa
