Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
DlaWarburgapytaniateniemiałystruktury
hierarchicznej,lecztworzyłycośnapodobieństwokoła
hermeneutycznego–wzajemniesięuzupełniały
iwarunkowały.Rzeczjasna,Warburgniebyłpierwszym,
któryjepostawił,nawetwodniesieniudoproblemów
badanychprzezhistorięiteorięsztuki.Również
zestawienietegorodzajupytańnajednejpłaszczyźnie,
nadanieimspójnejkonfiguracji,jakkolwiekśmiałe,nie
byłoczymśnieoczekiwanym–wosobliwejperspektywie
historiozoficznejrozważałjechoćbyHegel.Warburg
wszelakonarzuciłimjednolitąoptykę,ogniskującą
wjednoproblematykęestetyczną,historyczną
iteoriopoznawczą,apragnączadośćuczynićjejregułom,
natradycyjniezadawanewhistoriisztukipytanie
odpowiedział,posługującsięnarzędziamiinnych
historycznychdyscyplinorazpsychologii,zyskującwten
sposóbnieprzeczuwanąwcześniejświeżośćwidzenia
iswobodęporządkowaniazjawiskhistorycznych.Można
bypowiedzieć,żenieniweczącimmanencjiproblemów
trwaniaiodradzaniasięantycznychtradycjiobrazowych,
Warburgobserwowałjezdosłownieiwprzenośni
ekscentrycznegopunktuwidzenia.Zyskującwtensposób
słusznemianopionierabadańinterdyscyplinarnych,
któregoniepowstrzymują„strażegraniczne”
poszczególnychdyscyplin,Warburg
implicite
zabrałgłos
wsprowokowanejprzezKantaiidealistówdyskusjinad
historycznąświadomościąnaukhumanistycznychjako
antidotumnasubiektywistycznąkonstrukcjęichwłasnego
przedmiotu–współdziałanieróżnych,napozórodległych
dziedzinpoznaniahistorycznegoobiektywizuje
niepomiernieobrazprzeszłości,ponieważnaukinietylko
kontrolująsięwzajemnie,lecztakżeunieszkodliwiają,
przynajmniejnajakiśczas,groźbępopadnięcia
wmoralizatorskipatosczystosubiektywnego„ja”,
ustanawiającegowszechobejmującąrzeczywistośćjednej,
konkretnejdyscypliny.JakpisałGoethe,pilnieczytany
przezWarburga,nazbytmożeironizującnatematambicji
Fichtego:
Zbytbujnąwyobraźnięmam,
