Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁVII
PANWEGGTROSZCZYSIĘOSIEBIE
SilasWeggwędrujewstronę„ImperiumRzymskiego”,zbliżającsię
dońprzezClerkenwell.Jestwczesnywieczór,pogodawilgotna
ichłodna.PanWeggmaczas,możesobiepozwolićnadrogęnieco
okrężną,gdyżswójstojakskładawcześnie,odkiedytrafiłomusię
dodatkoweźródłodochodu,aponadtouważazacośsłusznie
munależnego,bywaltancewyglądanogoskwapliwie.
—Boffinbędziepilniejszy,jakpoczeka—mówikuśtykającprzed
siebieifiluternieprzymrużanajprzódprawe,późniejleweoko,
cowydajesięzbędne,jakożenaturzezawdzięczadwojewyjątkowo
wąskichoczu.
—Jeżeliporadzęsobieznimtak,jaksięspodziewam
—monologujepogrążonywzadumieikuśtykadalej—niebędęmógł
zostawićjejtutaj.Nielicowałobytozmojągodnością.
Ożywionytąmyśląprzyśpieszakrokuispoglądadalekoprzed
siebie,jaknierzadkoczyniktoś,ktomawperspektywieplanambitny.
PanWeggwie,żewokółkościoławClerkenwellszukają
schronienialudzietrudniącysiękunsztemjubilerskim,
awięcinteresujegotenskrawekLondynuibudziwnimszacunek.
Ależemoralnośćjegokuleje,podobniejakonsamkulejewmarszu
—panWeggmarzyoczapceniewidce,wktórejucieczkazdrogimi
kamieniamilubzegarkaminiegroziłabyniebezpieczeństwem,
leczniewspółczujebynajmniejtym,copostradalibycenne
przedmioty.
AtolipanWeggniekuśtykadowarsztatów,gdziewytrawni
rzemieślnicyobrabiająperłyidiamenty,złotoisrebro,aprzypracy
takwzbogacająręce,żewodapoichumyciujestchętnienabywana
istosowanaprzyrafinowaniuszlachetnychmetali.Drogajegowiedzie
nietam,leczkuuboższymsklepomdetalicznymzartykułami
