Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sięwmonotonnyszumfal.Zatydzieńbędzieletnie
przesilenie;energięelektryczną,któragoprzepełniała,
byłocoraztrudniejopanować.Jejniespodziewane
erupcjeoznaczałynajczęściejobecnośćjakiegośducha
wpobliżu,alewnajbliższychdniachnawetbezduchów
Gideonbędziestanowiłśmiertelnezagrożeniedla
wszelkichelektronicznychurządzeń.Możepowinien
wziąćparęwolnychdniitrzymaćsięzdala
odkomendy?
Przymknąłoczyizasnął.
Pojawiłasiębezostrzeżenia,unosiłasięnadbrzegiem
łóżkaiuśmiechaładoniego.Miałaprostąbiałą
sukienkęirozpuszczoneciemnewłosy.Emma,taksię
przedstawiła,botakieimiębędzienosiłapewnegodnia,
pojawiałasięzawszepodpostaciądziecka.Nie
przypominałainnychduchów,któregonawiedzały.
Przychodziłatylkoweśnieibyłanietkniętatrudami
ziemskiegobytowania.Niedomagałasię
sprawiedliwości,niedręczyłojejpoczucie,żezostawiła
jakieśniezałatwionesprawy,niemiałazłamanego
serca.Zamiasttegoprzynosiłazesobąświatło,miłość
ipokój.Upierałasię,bygonazywaćtatusiem.
–Dzieńdobry,tatusiu.
Gideonwestchnąłiusiadł.Emmanawiedziła
goporazpierwszytrzymiesiącetemu,aleodtego
czasujejwizytystawałysięcorazczęstsze.Ktowie?
Możewktórymśzpoprzednichwcieleńbyłojcem,ale
zpewnościąwtymżyciuniemiałdzieciiniezamierzał
ichmieć.
–Dzieńdobry,Emmo.
–Jestemtakaszczęśliwa–rzekłaizaśmiałasię.Jej
śmiechbrzmiałdziwnieznajomo,aradośćbyła
zaraźliwa.Powtarzałsobie,żetomiłeuczuciezażyłości
niemażadnegoznaczenia.
–Czemujesteśszczęśliwa?
–Jużniedługoprzyjdędociebie,tatusiu.
