Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wprowadzenie
mniejszościnarodowejlubjęzykuregionalnymdoobowiązującejnazwy
urzędowejwjęzykupolskim.Dodatkowanazwanieuzyskiwałaprzezto
żadnegoznaczeniaprawnego,ajedyniesymboliczne,tj.niemogławystępo-
waćwobrocieprawnym(np.niemożnawysłaćpocztąlistunaadres,który
zawieranazwęmiejscowościtylkowjęzykumniejszości).Byłaograniczona
przestrzenniedotychgmin,którespełniaływarunkiprzewidzianewustawie
omniejszościach(tj.niemniejniż20%mieszkańcównależącychdodanej
mniejszościwedługwynikówostatniegospisupowszechnegoludnościlub
przeprowadzeniekonsultacjilokalnych,wwynikuktórychwiększośćuczest-
nikówopowiedziałasięzatakąnazwą).
Jednocześnietrzebapamiętać,żeregulacjedotyczącetychkwestiinie
występowaływnaszymprawieażdomomentuprzyjęciawspomnianej
ustawyomniejszościach.Pierwszepropozycjeichwprowadzeniaznalazły
sięwprojektachustawyomniejszościach,przygotowywanejodpoczątku
latdziewięćdziesiątychubiegłegowieku,alebudziłyonetakdużeopory
polityczne,żezostałaonaprzyjętadopierowstyczniu2005r.Byłotowięc
zjawiskonowewpolskimsystemieprawaiadministracjipublicznej,atakże
nowedlaopiniipublicznej.Odpowiedniepostanowieniawtymzakresie
nieistniałypraktyczniewnaszymkrajuaniwokresiemiędzywojennym
(1918-1939),aniteżwokresiepowojennymażdo2005r.(Ogonowski2000:
155-157;Szul2009:259).
Zperspektywytradycjinazewniczychpolskiegopaństwapojawieniesię
takiegozjawiskabyłozpewnościąrodzajemdużejzmianyspołecznej.Tradycja
tabyłabowiemobciążonapamięciązjawiskgermanizacjiirusyfikacjizokresu
Fot.1–2.Przykładytabliczdodatkowyminazwamimiejscowościwjęzykuniemieckim
Źródło:zbiorywłasne.
12
