Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
robipopielniczkiiświeczniki,jejkoleżankakubiki
nadługopisy,innakubkiifiliżanki,amyszkatułki
naoliwę.Tozajęciebardzomnieuspokaja,takjak
kobietydzierganienadrutach.
–Czytodziękiszkatułkomioliwiestaćnasnataki
ładnydom?
–Powiedzmy,najegoutrzymanie.Ojcieczostawiłnam
trochępieniędzy.Noizajmujęsięrównieżtłumaczeniem
zjęzykaangielskiegoigreckiegonapolskiiodwrotnie.
Pewnegodnia,kiedyAlekspojechałdoOlkusza
nazakupy,słyszędzwonekudrzwi.Patrzęprzez
kamerkę.Przybramiestoimłodakobieta.
–Słucham?Panidokogo?–pytam.
–Laura,toty?MalwinaSzelest.Niepoznajeszmnie?
ByłyśmysąsiadkaminaOsiedluMłodych.
Wpuszczamjądośrodka,łudzącsięprzezchwilę,
żemożejejtwarzuruchomijakiśtrybikwmojejkorze
mózgowejicośsobieprzypomnę.Niestetywmojej
głowiepozostajeczarnadziura.
Kobietajestokołotrzydziestki,maładnątwarz,rudo
ufarbowanewłosyimiłyuśmiech.Ściskamnie
serdecznie.
–Nicsięniezmieniłaś,tylkopowinnaśzrobićodrosty,
boombrewyszłojużzmody–mówi,szerokosię
uśmiechając.–Alechata!TwójAleksiomusibyć
obrotnymfacetem,bomójStantochodzącaofiara.Nie
staćgonawetnawłasnemieszkanie,acodopiero
nadom.Cotaknamniedziwniepatrzysz?
Muszęjejpowiedziećoswojejamnezji.
–Miałamwypadek,nicniepamiętam–mówię
zewstydem.
