Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Wróciłam!–krzyknęłaradośnie,przestąpiwszy
próg.Odrazupoczułasięlepiej,widokznajomego
wnętrzadziałałkojąco.Kiedydrzwisięzatrzasnęły,
wzdrygnęłasięnerwowo,aletoitakbyłonicwporów-
naniudodreszczytowarzyszącychjejnasalisądowej.
–Nicola,jesteśjeszcze?–powiedziałagłośno.–Halo!...
Nicola!...
Odpowiedziałajejjedyniecisza.
Uświadomiwszysobie,żenianiaznówwyszła,niecze-
kającnajejpowrót,zezłościłasię.Długobyłazniejza-
dowolona,nawetbardzo–wziąwszypoduwagęrotację
wcześniejzatrudnianychopiekunek–aleodkądzaczęła
sięspotykaćztymwytatuowanymodstópdogłówface-
temstarszymodniejchybaodziesięćlat,zaczęłasięza-
chowywaćnieodpowiedzialnie.Tylerazyjąprosiła,żeby
czekała,ażwróci,nawetgdysięspóźnia.Przecieżumó-
wiłysię,żezakażdądodatkowągodzinępłaciekstra!
Nasamąmyśl,cobybyło,gdybyJagodaobudziłasię
zdrzemki,niemającoboknikogo,ogarnąłjąpanicz-
nystrach.Trudno,będziemusiałarozejrzećsięzainną,
bardziejodpowiedzialnąpomocą.Sąsiedzizpiątką
dziecikogośjejnawetswegoczasupolecali...
Kiedymózgprzywołałwidokichuśmiechniętych
twarzy,poczuławbokuukłuciezazdrości.Niektórym
lossprzyjał...
Otrząsnęłasięzesmutnejrefleksji,nastawiłauszu,
odniósłszywrażenie,żezpokojuobokdochodzijakiś
gwar.Podeszładodrzwi,odczekałakilkasekund.Mu-
siałosięjejwydawać,bonicniebyłosłychać.Ruszyła
dokuchni,zastanawiającsię,coprzyrządzićnaobiad
dlasiebieimałej.
35
