Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ADAGIO13
PhantomoftheOpera
–LindseyStirling
Willow
Zarazpoprzebudzeniuodkryłam,żejestemprzyjemnie
obolałaizrelaksowana.Przetarłamoczyizapatrzyłamsię
wokno.Słońcejeszczeniewzeszło,alezaczynałojuż
świtać.
Uśmiechnęłamsię,uszczęśliwionaperspektywą
nowego,pięknegodnia.
Przekręciłamsięnadrugibok,byspojrzećnaNevena.
Zaskoczyłomnie,żezamiastspać,siedzioparty
owezgłowiełóżkaiuważniemisięprzygląda.Przezto,
żemiałnanosieokularywciemnychoprawkach,które
niewątpliwiedodawałymuuroku,odnosiłamwrażenie,
żepatrząnamnieniedwie,aczteryparyoczu.
Toprzegoniłoresztkisennościzmojegoumysłu,atakże
rozbudziłoczujność.
–Dzieńdobry–wyszeptałamochrypłymgłosem.
Nieodpowiedział,przezcopoczułamsięnieswojo.
–Nevenie?
Wdalszymciągumilczał.
Podciągnęłamkołdrępodbrodę,irracjonalniesądząc,
żewtensposóbosłonięsięprzedzawartąwjegowzroku
intensywnością.
–Nevenie?–powtórzyłamgłośniej.–Dlaczegotak
namniepatrzysz?
Wreszcieocknąłsięzdziwnegoletargu,wktórymsię
