Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Ida…—zaczynamostrzegawczo.
—Nierozumiem,jakmożnaświadomiezrobićsobiecośtakiego.
Naprawdę,ażmisięprzykroodsamegopatrzeniazrobiło.
—Ida!
—No,alenicdziwnego—kontynuuje,niezrażona.—Tenjej
Marcinekjużzsamychtwoichopowieściwydawałmisięjakiśmdły.
Presjaspołeczeństwa,szybkiezaręczyny,jeszczeszybszyślub…
Totalnakatastrofa!CiotkazInowrocławiapodarujeimkomplet
tandetnychfiliżanek,wujekspodLublinazestawposrebrzanych
sztućcówzmotywemakantu,aimsiębędziewydawało,że…
—Namiłośćboską,Ida!Wyobraźsobie,żeniekażdymataką
wizjęszczęściajakty.Onidosiebienaprawdęświetniepasowali,więc
wcalesięniedziwię,że…
—Pasowali?!—wchodzimiwsłowo,parskającśmiechem.
—PasowaćtomogądosiebiekombinezonodLouisVuittoniszpilki
Valentino.Ludziesąwstanieconajwyżejnieznienawidzićsiebiezbyt
szybko.
Wzdychamzrezygnacją.Czubkiemwskazującegopalcaścieram
skroplonąmgiełkę,którapodwpływemróżnicytemperaturutworzyła
sięnaszklancewypełnionejdrinkiemzkruszonymlodem.Kątemoka
zauważamniespokojnytaniecpłomieniaświecy,któryzakołysałsię
podwpływempodmuchuchłodnegowiatru,bychwilępóźniej
zgasnąć.
***
Wracamydodomupieszo,śmiejącsiębezustanku.Wspominamy
to,cozwykłyśmynazywaćstarymi,dobrymiczasami,choćdlakażdej
znasoznaczająonezupełniecośinnego.Dajęsięporwaćulotnej
