Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Wporządku—odparłaGabbie,wzruszającponownie
ramionami.
—Wtakimraziezałatwione.Jakjużmówiłem,byłomibardzo
miłogościćupaństwa.Zgórycieszęsięnanastępnespotkanie.
Philwstałiuścisnąłdłońmłodzieńca.
—Zawszebędzieszmilewidziany—rzuciłaGloria,kiedyJack
opuszczałdomkuchennymidrzwiami.Powróciwszydomęża,
odezwałasię:—No,Gabbie,sprawynieprzedstawiająsięażtakźle,
prawda?
Gabbiewestchnęła.
—Zdecydowanieniezłytowar.JakpowiedziałabyDucky
Summers:dlatakiegotyłkawartoumrzeć.Alejakmampowstrzymać
odruchwymiotny,kiedyzjawisiętuzniedorozwiniętą,twardogłową
izimnokrwistąrolnicząszkapą?Fuj!
Gloriauśmiechnęłasięwodpowiedzi.
—Rozpakujmyjeszczejednąskrzynię,ajapotemzagnam
chłopakówdołóżek.
Gabbiezrezygnacjąpokiwałagłową,aPhilwyprowadził
jązkuchni.Gloriaruszyłazanimi,alekiedywychodziłazkuchni,
ogarnęłojąnagleprzeczucie,żejestobserwowana,jakbyktośutkwił
wniejnieprzyjaznywzrok.Odwróciłasięraptownieiprzezułamek
sekundywydawałojejsię,żedostrzegłacośzajednymzokien.
Poruszywszygłową,zobaczyłajużtylkomigocząceprzebłyskiświatła,
kiedyblaskżarówkiodbijałsięodwszystkichnierównościszyby.
Lekkozaniepokojonawyszłazkuchni.
5
Seanpróbowałzakopaćsięgłębokonaswojejpryczypiętrowego
łóżka.Tutejszezapachystanowiłydlańzupełnąnowość.Kiedyokazało
się,żeprzywiezionezdomupoduszkichłopcównieznajdująsiętam,
gdziesięspodziewano,wyciągniętoztutejszegoschowkastare
poduszkizpierza,któremimoczystychpowłoczeknadalczućbyło
stęchlizną.Adomnieustannierozbrzmiewałjakimiśdziwnymi
odgłosami.Lekkieposkrzypywaniaipojękiwania,dziwnećwierkania
