Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Laudermilchnazywaje„zestawemdoprzejażdżek”.Twojanazywasię
MyDandelion,atojestJohnAdams.
Objęłakarkklaczyipoklepała.
—Witaj,malutka—zagruchała.—Chybasięzaprzyjaźnimy,co?
—Szybkowsiadła.Poprawiłasię,nieprzyzwyczajonadoangieskiego
siodła,irzuciła:—OBoże!Czujęsiędziwacznie.
—Przepraszam—zmartwiłsięJack.—Myślałem,żejeździsz
poangielsku.
Gabbiepotrząsnęłaprzeczącogłowąispięławierzchowca
dotruchtu.
—Niestety,pokowbojsku.Alejeździłamteżpoangielsku,tyle
żedawno.—Machnęłarękąwstronęwłasnejstopy.—Najwyższej
klasykowbojskiebuty.Muszękupićwmieściejakieśbryczesyibuty
dokonnejjazdy.Conajwyżejjutrobędęmiałatrochęposiniaczone
kolana,towszystko.
Ruszyliwstronęlasu,aGabbiepozwoliłaJackowiprowadzić.
—Uważajnaniskiegałęzie—ostrzegłjąprzezramię.—Tutejsze
ścieżkiniesątakutrzymanejaktrasydoprzejażdżek.
Kiwnęłagłowąnaznak,żerozumie,iprzyjrzałasięjegotwarzy,
kiedyodwróciłjązpowrotemwstronędrogi.Uśmiechnęłasię
podnosem,obserwującruchypleców,gdykierowałkoniem.
Bezwątpieniatowarpierwszaklasa,pomyślała,apotemzaczęłasię
zastanawiać,czywcollege’uczekananiegojakaśdziewczyna.
Szlakposzerzyłsię,więcjechałaterazobokniegoizagadnęła:
—Ładnetelasy.Przywykłamraczejdowzgórzwokółdoliny.
—Doliny?
—DolinySanFernando.—Skrzywiłasię.—No,wiesz,koleś,
dziewczynyzdoliny,superodlotowe,koleś.Znaszto:zajebisty,kijowy
iterzeczy.—Wyglądałanapoirytowaną.—Wychowałamsię
wArizonie.Tenobrazekzaprowadzamniedorozpaczy.—Nagle
wybuchnęłaśmiechemzpowoduswegoprzejęzyczenia,aJackjej
zawtórował.—LAtopoprostupustynnyodzysk.Zakręćwodę
wogrodowymwężu,aznikniecałazieleń.Totylkochaparral
—wiesz,takiekarłowate,suchekrzaki—itrochędrzewprzy
strumieniach.Mnóstwoeukaliptusów—zupełnienieprzypominają
