Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ulubionyzestaw.Alezanimdoszłamdopołowyzamówienia,Papa
uniósłrękę.
–Moment!–powiedział.–Najpierwzaczekamynamojegosyna,
HansaJoachima.Będziepanitakauprzejmaiwrócipojegoprzybyciu.
Kelnerkawzruszyłaramionamiiodeszła,kumojemu
rozczarowaniu.„Towkońcumojeurodziny,anieHansaJoachima!”
–chciałamkrzyknąć.AlezPapąsięniedyskutuje,nawetwdniu
swoichwłasnychurodzin.Mamazaczęłasięwachlowaćjeszcze
intensywniej.
–Napewnozaraztubędzie–powiedziała.–Tozupełnienie
wjegostylu.Mario,czymówiłcicokolwiekotym,żesięspóźni?
–Nie.–Mariapokręciłagłową.–Aleczynieuważacie,
żetonajbardziejeleganckiemiejsce,wjakimkiedykolwiekbyliśmy?
Mamaodparła,żezdarzałosięjejodwiedzaćdużobardziej
wyrafinowanemiejscaiwszyscyzaczęliśmyjąbłagać,
byopowiedziałajednązhistoriiojejmłodościwBerlinie,zanim
poznałaPapę.Alezanimzaczęłaopowieść,Papaskrzywiłsię.
–Jestjużdziesięćpopierwszej.
–Napewnoistniejejakieśdoskonalelogicznewyjaśnienie
–odrzekłaMamaswoimmiękkimgłosem.Wtedypoczułam
topaskudnecośwżołądku.Papazaczynałtracićkontrolęnadsobą
iniezależnieodtego,copowieMama,nicjużniepomoże.Papaznów
sięskrzywił,myczekaliśmywbezruchu,aMamawachlowałasię
corazintensywniej.Wkońcukelnerkapodeszłajeszczerazdonaszego
stolikaipowtórzyłapytanieozamówienie.
–Aczywidzipanitugdzieśmojegosyna?–Papawskazał
napustemiejsceczekającenaHansiego.Kelnerkaspojrzałananiego
skonfundowana.–Zamówimydopierowtedy,gdysięzjawi.
Kelnerkaznowuodeszłaodstolika,tylkopoto,bypochwili
wrócićzinformacją,żeczekacałakolejkaludzichcącychzjeść
