Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
36
ichopinii,atakżewpodejmowaniuznimiżnorodnychdyskusji(Noller,Callan,1991).
Prawidłowościtesąspójnezespołecznymiwzorcami,zgodniezktórymimatkibardziej
niżojcowiekoncentrująsięnatychproblemachdzieci,któresązwiązanezichemocjonal-
nymispołecznymrozwojem(Barnes,Olson,1985).
Dorastającedzieci(zarównodziewczęta,jakichłopcy)oceniająkomunikacjęzro-
dzicamiznaczniegorzej,niżczyniątoichrodzice.Pomimotomłodzieżjestzadowo-
lonazjakościtejkomunikacji,przyczymchłopcybardziejniżdziewczętasąusatys-
fakcjonowanikontaktamizojcem.Jakośćkomunikacjizmieniasięteżwzależnościod
fazyokresudorastania,takżemłodsinastolatkowiewporównaniuzestarszymiwyżej
oceniająjejprzebiegzobydwojgiemrodziców,cobadaczewiążązwiększąakcepta-
cjąprzezmłodszenastolatkiwporównaniuzestarszymipunktuwidzeniarodziców
(Jacksoniin.,1998).
Wspólnespędzanieczasuokazjądoporozumienialubkoniktowaniasięnasto-
latkówzrodzicami.Prezentowanewliteraturzeprzedmiotubadaniadotyczącerelacji
adolescentówzrodzicamiogniskująsięgłówniewokółdoświadczanychwzajemnychna-
pięćinieporozumień.Wprawdzietowłaśniezagadnieniestanowirównieżprzedmiotem-
pirycznychbadańreferowanychwtejpracy,jednakżeopisuinterakcjirodzicówznasto-
latkaminiemożnaograniczyćwyłączniedokoniktowaniasię,azrozumienietejformy
kontaktówwymagaprzyjrzeniasięinnymaspektomwzajemnychrelacji.Jednąznajlep-
szychokazjidorozwojuwzajemnejkomunikacjijestwspólne-rodzicówznastolatkami
-spędzanieczasuorazangażowaniesięwpodobneformyaktywności.Umożliwiato
bowiemwzajemnepoznaniepoglądów,odczućisposobupatrzenianaotaczającąrzeczy-
wistość,costanowiwarunekzbliżeniamiędzyczłonkamiodrębnychgeneracji,awkon-
sekwencjiprowadzidowzmocnieniawięzimiędzynimi.Tezaśzapewniająpoczuciebez-
pieczeństwadorastającymwposzukiwaniachichwłasnejtożsamościorazwzderzeniuze
zmieniającymisięwymaganiamiotaczającegoświata.
Rodzicepoprzezwspólnąaktywnośćmająmożliwośćprzekazaniaswoimdzieciom
cenionychprzezsiebienormiwartości.Szczególnieważnesąwszelkieformywspólnej
zrodzicamiaktywnościpozadomemrodzinnym,przezktórerodzicewprowadzajądzie-
ciwświatrelacjispołecznych,mającjednocześniemożliwościkontroliichpoczynań.
Zkoleiwiadomo,żeczasspędzanyprzeznastolatkizczłonkamirodzinystanowiważny
czynnikchroniącymłodzieżprzedzachowaniamiproblemowymiorazsprzyjaosiąganiu
lepszychwynikówwedukacjiszkolnej(Duncaniin.,2000).
Wewszystkichkulturachwrazzrozpoczęciemprzezdzieckonaukiszkolnejzmniej-
szasięilośćczasuspędzanegoprzezniewgronierodzinyizrodzicami,akolejnezmniej-
szenieookoło40%zachodzinapoczątkuadolescencjiipogłębiasiędo18.rokużycia15
(Lairdiin.,1989;Larson,Richards,1989,1991).Podczasgdywdzieciństwiewspólny
czasspędzanywrodzinieogniskujesiękolejno(wedługilościczasu)wokół:oglądania
telewizji,aktywnościzycznej,działańedukacyjnychorazuczestniczeniawwydarze-
niachkulturalnych,to,jakwynikazbadań,wokresiedorastaniazdecydowaniezmniej-
szasię,opróczczasuprzeznaczonegonawspólnąnaktywnośćedukacyjną”,okresinnych
formwspólnegodziałania.Zatemrodziceprzeznaczająnapomocnastolatkomwnauce
15Wtymprzypadkuzaobserwowanożnicekulturowe.Zjawiskoredukcjiczasuspędzanegoprzezna-
stolatkówwspólniezrodzinąniewystępujewpopulacjimłodychafroamerykanówdo15.rokużycia.