Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
przyjaciółzPolski.
–Mogłabyśsięprzynajmniejzapytać,czyteżchcękawę.Nie
widzisz,żetusiedzę?Nie,nokurwa,niemogę…–dodałpodnosem,
nieodrywającwzrokuodwspaniałegowidoku.Dzisiajmorzebyło
wyjątkowospokojne.
–Sorry,chceszkawę?
–Teraz,taknasiłę,toniechcę,samjużsobiezrobię,ale
naprzyszłośćpamiętaj,żeniejesteśtusama.
Niemiałamsiłysiękłócićiodranapsućsobietakipięknydzień.
Wzruszyłamramionamiiponowniezapatrzyłamsięwbłękitwody.
Wciągnęłamsłonepowietrzewpłuca.Dopiłamostatniłykkawy
iposzłamdokuchni,byumyćposobiefiliżankę.Potemusiadłam
nakanapieiwłączyłamtelewizję.Adam,nieodwracającwzroku
wmojąstronę,wyrzuciłzsiebieinformację.
–Chciałemcipowiedzieć,żemuszęjechaćdoPolski.Niewiem
jeszczenaile,alemyślę,żemaksymalnienadwatygodnie.Zaczęłosię
źledziaćwfirmie,tyluludzizwolnili,amymamyrozgrzebaneświeże
projekty.
Iskryzapaliłysięwmoichoczach.Wkońcunachwilęwrócę
doprzyjaciółirodziny.Podskoczyłamradośnie,przekręcającgłowę
wjegostronę.
–Możemogłabymjechaćztobą?
–Niematakiejpotrzeby,zostań,odpocznieszsobieodemnie,aja
odciebie.Pozatymprzychodząnamzrobićtenbalkon.Jużnaniego
niemogępatrzeć.
–PrzecieżmożeszzostawićkluczeuMichaela,dopilnujetematu.
JawkońcumogłabymzobaczyćsięzWandą,megazaniątęsknię.
–Nie,Alex,niematakiejmożliwości,muszęsięskupićnatym,
comamzrobić,pojedzieszinnymrazem.
–Cojamamturobićsama?
–To,cokażdegopoprzedniegodnia.Niemarudź,innichcieliby
byćnatwoimmiejscu.
–Czyżby?
Odpowiedziałamijużtylkociszaistukotpalcówoklawiaturę.
NibyzawszepotrafiłamjakośtłumaczyćAdamaprzedsobąsamą.
Żemadużopracy,żewidziałygałycobrały,żetakijestitakiego
gopowinnamakceptować.Zrobiłdlamniedużodobrego,jak
