Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
26
(Nie)zapomnianyczararcydzieł…
ponowniezachwycałemsięsposobamipodsycaniaciekawościczytelnika22,tymi
rozsiewanymizwolnaizwyraźnąpremedytacjąuwagami,czymtowgodzinach
wieczornychzajmujesięskromnyurzędnikmerostwa.Nazapytaniedoktora
Rieux,nczyszczurycałkiemzniknęłyzjegodzielnicy”
,Grandodpowiada:nMam
innezmartwienia”[Dż108]-domyślamysię,żesąonepoważniejsze(choć
pewniesubiektywne)niżplagaszczurówiwiszącawpowietrzugroźbazarazy.
KilkadnipóźniejRieuxdowiadujesię,żeGrandkupiłdwarodzajekredy,dla
odmiennegozaznaczaniatematówikońcówekfleksyjnychwprzypominanej
sobiełacinie(nzapewnianomnie,żetopożytecznedlalepszegopoznaniasensu
francuskichsłów”[Dż118]),aleuwagatapadamimochodem,dlawyjaśnie-
nia,skądwzięłasięczerwonakredawrękupanaCottarda,sąsiadaGranda,
niedoszłegosamobójcy,któryprzedpróbąodebraniasobieżyciawykrzyczał
nadrzwiachnapis:nWejdźcie,powiesiłemsię”[Dż107].NadtoGrandtłuma-
czysięztego,żenieporozmawiałzCottardem,którywydałmusiędziwny
(nchciałjakbyzacząćrozmowę”[Dż119]),aleGrandwłaśniepracował,co
objaśnia,niczegonieobjaśniając,zwrotem:nPracaosobista”
.Kilkadnipóźniej
odCottardaRieuxdowiesię,że:nNiemożnago[tj.Granda-M.P.]wyciąg-
nąćzmieszkaniapokolacji”[Dż127].ZkoleirozmowadoktorazGrandem
emanujetajemniczością:
-O-powiedziałRieux,żebycośpowiedzieć-ipracaposuwasię
naprzód?
-Siłąrzeczy,pracujębowiemodlat.Choćwpewnymsensieniewidać
wielkichpostępów.
-Aleocochodzi?-rzekłdoktorzatrzymującsię.
Grandwyjąkałcoś,wsadzającokrągłykapelusznawielkieuszy.Rieux
zrozumiałniejasno,żechodziocośosobistego.[Dż127]
Przyzupełnieinnejokazji,dotyczącejjużniewieloletniegopozaobowiąz-
kowegozajęciaurzędnikamiejskiego,alepoczątkówjegoostateczniezłamanej
22Pamięćpłatafigle.Byłemprzekonany,żepierwszezdanieDżumyto:nRankiem
16kwietniadoktorBernardRieuxwyszedłzeswegogabinetuipośrodkupodestuzawadził
nogąomartwegoszczura”(A.Camus:Obcy.Dżuma.Upadek.Przeł.M.Zenowicz,J.Guze.
Kraków1972,s.97).Tymczasemokazujesię,żeiwtymarcydzieległównaopowieśćzostała
poprzedzonarodzajemprzedmowy(jejnarratorkończyją:nAlemożejużczasporzucić
komentarzeiprzezorneomówieniaiprzejśćdosamegoopowiadania.Opispierwszych
dniwymagapewnejdrobiazgowości”);rozpoczynasięonaznaczniemniejprecyzyjnie:
nCiekawewypadki,któresątematemtejkroniki,zaszływ194.r.wOranie”(tamże,s.94).
Wszystkiecytatydziełapochodząztegowydania,dalejlokalizujęje,stosującskrótDż
ipodającnumerstrony.
