Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
D.Lis,Noimamzaswoje,Kraków2010
ISBN:978-83-7587-253-8,©byOficynaWydawnicza„Impuls”2010.
–Jachcędomamy–żartujeJulka.
–Ajadotaty–przedrzeźniająWojtek,któremunajwyraźniejniewsmak,
żestraciłpanowanienadsytuacją.
Złowróżbnąciszę,którazapadłanadobrychkilkaminutprzerywadopiero
głosKaśki:
–Lassiękończy!
AuradowanyWojtekdopowiada:
–Tamzprzoduwidaćdachydomów.
Pochwiliprzekonujemysię,żewidaćdachydomów,tyleżenienaszejwsi.
Zbliżamysiębowiemdooddalonychodniejo7kilometrówBrzezin.Nicto.Nie-
ważne,żejesttowieśznienawidzonaprzezmieszkańcównaszychDębinodlat.
Nieważne,żeprawienakażdejzabawienaszewsietocząmiędzysobąbitwyna
sztachety,oczymjużniedługodanebędziemisięprzekonaćosobiście.Dziś,wi-
dzącBrzeziny,jesteśmyszczęśliwi,bonareszciewiemy,gdziejesteśmy.Humory
wracają.
–Nieprzyznajemysię,żezabłądziliśmy,co?–proponujeWojtek.
–Pewnie,żenie–śmiejesięKaśka.–Powiemy,żeprzebyliśmydrogęzgod-
niezzałożonymzgóryprzezprzewodnikaplanem.
–Nieprzesadzajcie!–bronisięWojtek.–Niewielkiezboczeniezkursu
możesięzdarzyćkażdemu.
–Niewielkie?!–Elkajestbezlitosna.–Jakieś10kilometrów.
–Naprawdziwychwyprawachtegosięnawetniezauważa.
–Alemybyliśmynagrzybach.Poprostunagrzybach.Pamiętasz?–drwi
dalejElka,ajamyślęsobie,żeniechciałbymbyćterazwskórzeWojtka.
Kiedyzwycięskowkraczamydowsi,ajestjużokołodwudziestejpierwszej,
dośćszybkotracimytupet.Jużzdaladostrzegamywsamymcentrumwsisylwet-
kikilkukobietinietrzebabyćprorokiem,bysięzorientować,żesątomatkimoich
grzybiarzy.Niesłyszałemjużdawnotakwielurównocześniewypowiedzianych
zdańichoćżadneznichniebyłoadresowanebezpośredniodomnie,oczywiste
było,żezpewnościąmamjewyraźnieusłyszeć.Tęnocspędzamnaprzemyśle-
niach,azapokutęwyznaczamsobieczyszczeniegrzybów.
Mogłemsiętegospodziewać.Przecieżtotylkowieś.Niktminicniemówi,
alewszyscywymowniepatrzą.Takżewszkole.Alemająubaw.Aniechto.Rze-
czywiściedostarczyłemrozrywki.Możetoidobrze.Wkońcutakniewielesiętu
dzieje.Tylkodyrektorzagadujemniewprost:
–Jaktamgrzybobranie?Udane?
–Podwzględemilościijakościzbioru,owszem,paniedyrektorze.
–No,drogikolego,tochybanajważniejsze...
–Zapewne.
–Wszystkodobre,cosiędobrzekończy.Głowadogóry!–uśmiechasię.
16
