Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
głowy.
Rzeźnik,którywswoimsztetluodczasudoczasu
ubijałzwierzętaiwiedział,jakrobićtozgodnie
zwymogamireligiimojżeszowej,poprzyjeździe
doLondynuzarzynałzwierzętataśmowo.Odpinając
zakrwawionyfartuch,zastanawiałsiępotem,czyaby
napewnoJahweotochodziło.
DżentelmenzWestEnduobłapiałwzaułkumłodą
dziewczynę.Wprawdziewybrałsiędotejdzielnicy
nędzyjakofilantrop,aleskończyłjakostałyklient.
Oczywiściewszyscyonimieliswojemarzenia
iszlachetnestrony.Prostytutkanieprzestawałasnuć
planów,żekiedyśwrócidomężaidzieci–jaktylko
odbijesięoddna,aoniztęsknotynaucząsię
jąszanować.Fryzjerpilnieuczyłsięangielskiego,
pożyczałnieaktualnelondyńskiegazetyiwprzyszłości
widziałsięwroliczłowiekaświatowego.Rzeźnikliczył,
żekrólowaWiktoriazapewnimuspokojneżyciebez
szykan–wkońcubrytyjskimpremierembyłniedawno
Disraeli,awieluŻydówdorobiłosiętumajątku.
Dżentelmenzaśświęciewierzył,żetylkoonijemu
podobnimogązbawićświat–jeśliniepieniędzmi,
toelektrycznością,szybkostrzelnymikarabinami
iinnymiwynalazkami,któreczyniłyAnglosasów
lepszymiod„dzikusów”.
Towszystkokotłowałosięwgłowielokatorapokoju
numerdziewiętnaście.Choćbyłtunowy,szybko
zorientowałsię,jakwyglądażyciewWhitechapel.
Uchodziłzabystregoobserwatora–zawsze
mutopowtarzano.Możenawetażzadobrego.Czasem
