Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mutamiłość.Alejegoniespokojnaduszanieznosiła
jednostajności.Ugasiwszypłomieniemłodych
pożądliwości,przypomniałsobie,żejestsynem
HieronimaŁaskiegoizrobiłomusięciasnowobjęciach
kochającejmałżonkiidusznowponurychkomnatach
zamkukezmarskiego.Uczułuramionskrzydłarwącesię
dobojuzwichrami,doszerokiegolotu,dosławnych
czynówizuchwałychprzygód.
Dokoła,naścianachsali,wisiałyposzczerbionetarcze
imiecze,złocistezbrojeiposzarpanesztandary,
wymowniświadkowieruchliwego,głośnegożywotajego
rodzica.
Aonniestrzaskałdotądanijednejkopiiwkrwawym
bojumężów,nieotworzyłanijednejprzyłbicytoporem
rycerza,niezapisałanijednejzacnejprzewagiwksiędze
swojejprzeszłości.
Nakrześleprzedkominemsiedziałjegoprzyjaciel,pan
ZygmuntRożenzRożnowa32.Bylisobierówniwiekiem,
aoileżwięcejodniego,odmożnowładcy,zasługiwałten
szlachcicnieznanegodomunaszacunekmężów
rycerskich!ChodziłdoStambułu,wKrólestwie
NeapolitańskimbiłsięzeSaracenami33,wHiszpanii
dosłużyłsiębuławypułkownikowskiej,cesarz
chrześcijańskiozdobiłgozłotymłańcuchemzamęstwo.
Aoncodotąduczyniłdlasławyswojegosławnego
imienia?
Rumieniecwstyduoblałjegoczoło.
–Oglądamsiętamisam–mówił–nasłuchuję,czynie
usłyszęgdzieopowieściojakiejśuczciwejpotrzebie
wojennej?Nicinic.PoobustronachTatrcicho,jakokiedy
morowepowietrzeprzejdzienadmiastemizawrze
nawiekigębyludzkie.
–Ktoszukarobotyrycerskiej,znajdziejązawżdy
–odpowiedziałpanRożen.–Opowiadałeśmi,żeJakub
Heraklides34,czyjaktamtegowłóczęgęprzezywają,
prosiłcięopomoc.Byłabytorobotakrotochwilna.Wziąć
