Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wtrakcieprzygotowańdoweselaobojetrochę
spuściliśmyztonu,żebynaszesporydodatkowonie
podnosiłyJuliiciśnienia.Itakjestjużjaktykającabomba.
Alemuszęprzyznać,żetakrótkawymianazdań,mimo
żeudawana,to…Brakowałomitego.
–Tyodrazuzakładasz,żejachcęjaknajgorzej?!
–Skorodlaciebietożadenproblem!
–Napewnoniepowód,żebytakwrzeszczećbez
opamiętania!
–Janiewrzeszczę,tylkopytam,coonasobie
myślała?!
–Skądmiaławiedzieć?!Przecieżjejtamniebyło!
–Dlategomogłapowiedzieć,tobysiędowiedziała!
Podchodzęszybkodoniejiobejmujęją,szepczącwjej
ucho:
–Niesłuchajgo,niechodziopiosenkę.–Idodaję
głośniej:–Chodź,usiądźmy.
Prowadzęjąnakrzesłaustawioneprzyścianie
igłaszczącdelikatniepoplecach,pocichutłumaczę
problem.Okazujesię,żerzeczywiścieotymnie
pomyślała.AleżeHankaotoniezapytała?!Taka
profesjonalistkamiałabyć…Zpolecenia…Żałosne.
Oczywiściepriorytetymojejprzyjaciółkisąniezachwiane.
–Toznaczy,żepowiedziałaśArturowi,jakąbędęmiała
sukienkę?!–Mimożemuszęsięwysilić,byzrozumiećjej
szept,dlapewnościzasłaniaustaobiemadłońmi.
–Nie!–kłamięszybko.–Poprosiłamgoopomoc!
Powiedziałam,żejestproblemitomegaważne.Pomógł
miwciemno.Uwierzmi,twójbratteżchce,żeby
