Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zinnymisiostramiopuścićgo.Zostałaprzyjętajako
gosposiawdomujednegozksięży,alewkrótcechoroba
przykułajądołóżkainiebyławstaniekontynuować
służby.WtedydoświadczyławidzeńMaryi,która
zapewniałają,żetachorobaniezmierzakuśmierci.Gdy
poczułasięlepiej,przeprowadziłasiędoDülmen,gdzie
spotkałaswojegoprzyszłegospowiednika–ojca
Limberga,dominikanina.Zapadłaponownienazdrowiu.
Pokilkunastulatachspędzonychwłóżkuotrzymała
stygmaty–najpierwznamiękoronycierniowej,apotem
równieżznakinarękachinanogach.Mimochorobyiran
troszczyłasięonajuboższych,szyjącdlanichubrania,
przyjmowałarzeszeludzi,którzyprzychodzili,
bywypowiedziećprzedniąswojekłopotyiprosić
jąomodlitwę.
Przezcałytenokrestowarzyszyłyjejlicznewizje.
ZainteresowałsięnimipisarzClemensBrentano,który
postanowiłjespisać.AnnaKatharinarelacjonowała
muswojewidzeniawrodzimymdialekciewestfalskim,
onzaśzapisywałjewjęzykuniemieckim.Następnie
czytałwizjonerceto,conapisał,awszystkieproponowane
zmianydawałjejdopełnegozatwierdzenia;dopiero
wtedywprowadzałjedopism.Powstałowtensposób
czterdzieścitomówszczegółowychscenuzupełniających
relacjęNowegoTestamentuorazopisującychżycieMaryi
Panny.
Pośmiercimistyczkipojawiłysięjednakwątpliwości,
czyClemensBrentanorzeczywiściewierniespisałjej
słowa,czymożeteżubarwiłbądźzniekształciłtreść
objawień.Ztegowłaśniepowodudzieło
ŻywotiBolesna
