Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Awtymczasiemożeszmnieubierać,prawda?
–Oczywiście,pani.Naczymtojaskończyłam?Ach
tak…–Odchrząknęła,jakbywłaśniezaczynaładługą
opowieść.–Podkoszaramiwykonanomisternie
pięciopoziomowewięzienie.Niewiemdokładnie,ilu
Welendorówjestrzeże,alepodobnoniemniej,jaksetka.
–Ażtylu?–Zezdziwieniazmarszczyłamczoło.–Kim
jesttenSlavikaeniresztawięźniów,żeażtyluelitarnych
żołnierzymusiichpilnować?Jestażtakpotężny?
–Uśmiechnęłamsiępodnosem.Corazbardziejbyłam
zainteresowanatymczłowiekiem.–Cozrobił,żezasłużył
natakizaszczyt,żetyleimperialnychłezpilnujetak
żałosnąrasę?
Kiermynprzerwałazawiązywaniesznureczkówztyłu
sukniizniżyłagłos.
–Niewiemdokładnie,pocogotutajściągnęli,ale
podobnozabiłparusztukmistrzówwysokiegostanu
iwojowników.
Zamurowałomnie.
–JakśmiałpodnieśćrękęnaszlachtęWelendorów?!
Niemajądobrzepodnaszymirządami?Powinnibyć
wdzięczni,żeoddychająnaszympowietrzem!
Kiermynzesztywniałaraptownieiodezwałasię
lękliwie.
–Pani…–wyszeptałaiuklękła,asłużkiposzływjej
ślady.–Proszęsięuspokoić,proszę!
Spojrzałamwlustroizobaczyłamnaswojejtwarzy
gniew.Uspokójsię,totylkogłupibarbarzyńca.Więc
dlaczegowzięłamtętragediętakdosiebie?
