Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
22
Wstęp
wysiłkuwymagawtymkontekściewymknięciesięautorskiemu
językowiikategoriomposzczególnychmyślicieliiswoiste
nprzełożenie”tychheterogenicznychpropozycjimyślowychna
językniniejszegoopracowania.PosługującsiękategoriąNiklasa
Luhmanna,możnapowiedzieć,żecharakterprojektuwymagał
takżedokonaniaswoistychnredukcjizłożoności”zebranego
materiałuwwybranychmiejscach.
Zdajęsobiesprawę,żedobórstanowiskpoddawanychprzeze
mniedyskusjijużnawstępiemożespotkaćsięzzarzutami
oarbitralność.Kryteriumdoborumyślicielipojawiającychsię
jakobohaterowiemejopowieściniejestnstatystyczne”,nie
chodziokoncepcjebadaczy,którzynajczęściejinterpretowani
sąjakokrytycypojęciareferencji.Sątoraczejmyślicieledobra-
niwsposóbnautorski”jakoci,którzymoimzdaniemwsposób
wystarczającointeresującyipłodnyprojektująsposobymyśle-
niaantyesencjalistycznego.
Dotychczasowebadanianatematzjawiskakrytykimyślenia
referencyjnegoojęzykuiesencjalizmuograniczająsięzazwy-
czajdonurtupoststrukturalizmu.Wliteraturzepolskiejistnieje
juższeregrzetelnychopracowańnatentemat(zob.np.Nycz
1993;Banasiak1994;1997;Lorenc1994;Markowski1997).Za
czołowepostacitegonurtuuważasięJacques’aDerridę,Jeana
BaudrillardaczyJulięKristevę.Myślicieleciniepojmująjęzy-
kawkategoriachjegorelacjidorzeczywistości,podkreślając
anty-czyautoreferencyjnośćjęzyka.Derridauchodzizajedne-
gozczołowychwspółczesnychkrytykówklasycznegopojęcia
referencjigłosząc,żereferentzawszejestnnieustalonyczyod-
wleczonywczasie”(zob.Szahaj1999:226)lubżeostatecznym
odniesieniemtekstumożebyćtylkoinnytekst(zob.Hoy1998:
64;Nycz1993:57).AutorOgramatologiibudujeswójprogram
dekonstrukcji6wopozycjidotakzwanejnmetafizykiobecno-
ści”.Metafizykąobecnościfrancuskifilozofnazywastanowiska
zakładająceistnienieczegokolwiek(możetobyćistota,źródło,
---
---
---
---
---
6Niezwykletrudnojestokreślićnaturętegoprogramu.Albowiemdekon-
strukcjaniejestanimetodą,anianalizą,nauką,krytyką,anistanowiskiem
(por.Banasiak1994:205-228).
