Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Kobietarzucamiznadokularówzniecierpliwionespojrzenie,
układającwargidowypowiedzeniakarcącychsłówwstylu„Niech
poczeka,niewidzi,żejestemzajęta?”.Gdyjednakomiatawzrokiem
mojątwarz,cośwjejspojrzeniusięzmienia.Przełykaślinę,
zniecierpliwienieustępujemiejscawzbierającemuwspółczuciu,może
lękowi.
–Upadłam–szepczę,araczejmamroczę.
Niesądzę,żebyzrozumiała.Onajednakkiwagłową.
Bezsłowawstaje,przejeżdżadłońmipobiałymkitluiznika
zawąskimidrzwiami.Patrzęnanie,araczejnasrebrnąklamkę,która
wciążjestugięta.Kobietamusistaćpodrugiejstronieitrzymaćnaniej
dłoń,jakbychciałakogośdyskretnieoczymśpoinformować
ijednocześniepozostaćtutaj.
Wraca.Słyszęjakiśdamskigłosdobiegającyztamtego
pomieszczenia:
–Spisz,Elu,formularzzpanią.
Kobietaprzewracaoczamiiznowuznikazadrzwiami.Tymrazem
ichniezamyka.Słyszęjejodpowiedź:
–Paniniejestwstaniemówić.
Wargazaczynamnieboleć,chybaprzestajepuchnąć.Zamieniasię
wodważnik,któryciągniemojątwarzwdół.Wydajęzsiebieciche
westchnienie.
Kobietawracaipodajemijakiśdokument.Ztrudemwypełniam
gootrzymanymdługopisem,którycochwilęprzerywa.Późniejkobieta
chowasięzpapieramiwpomieszczeniuzarejestracją.
–Niechżepaniusiądzie,nalitośćboską–słyszęgłosstaruszka.
Wciążstojęprzyladzie.Powoliodwracamsiędoniejplecami
izerkamnaniego,kręcącnieporadniegłową.
–Cozaskurwieltakcięurządził–warczyprzezżółtezęby,
azjegousttryskaślina.
