Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
aletakżeprzyszłość.Dziśprawieniktonimniepamięta.Alejegoteoriemożnaodnaleźć
wniemalkażdejwspółczesnejmetodzieterapeutycznej.
MowaoAlfredzieAdlerze.Jegoteorieznacznieróżniłysięodtego,czegonauczałFreud,
któryuznawał,żewszystko,czegodoświadczaszwewnątrz,maswojeźródłowczynnikach
zewnętrznych.Jeślirodzicetraktowalicięźle,jużzawszebędzieszofiarą.Traumazdzieciństwa
odciśniepiętnonatym,kimjesteśteraz.Możnapowiedzieć,żejesteśzgóryskazany
naniepowodzenie.Tobardzoprzygnębiającateoria,którejniebędziemyterazzgłębiać.
Adlerwogólesięztymniezgadzał.Twierdził,żetomysamigenerujemywsobiepoczucie
traumy.Nienegowałoczywiściefaktu,żenaświecieistniejąpodlirodzice,azłetraktowanie
wokresiewychowaniawpływanakażdegoczłowieka.Uważałjednak,żewszystkozależy
odtego,jakzdecydujemysiępatrzećnawłasnąhistorię.Robieniezsiebieofiarymoże
wniektórychsytuacjachbyćbardzokorzystne.Otoczeniedarzynaswiększąsympatią.Ludzie
bardziejangażująsięwnaszelosy.Tonietakiezłedlakogoś,ktozostałwychowanyprzez
nieczułychrodziców.
Wciąguostatnichdziecięciulatpsychologiawielokrotniepodawaławwątpliwośćprzesadne
rozgrzebywanieprzeszłościjednostki.Wwieluprzypadkachoznaczatowyłącznie
rozdrapywaniestarychran,którejużzaczęłysięgoić.Towciążobszerneiniedokońca
zbadanezagadnienie,aleciąglerobimypostępy,asamapsychoterapiazdajesięobecnie
podążaćraczejśladamiAdleraniżFreuda.
Uwolnieniesięzsidełprzeszłościniejestłatwe.Każdyznasdźwigajakiśbagaż.Alegdyjuż
sięnamtouda,będziemyzupełniewolni.Zdarzeniaprzeszłościniepowinnymiećprzesadnie
dużegoznaczeniawnaszymżyciu.Istniejąprzecieżtylkownaszychgłowach.Cosięstało,
tosięnieodstanie.Kluczowepytaniebrzmi:cowydarzysięteraz?
Trwaniewprzeszłościniezmienianiczegopozatwojąprzyszłością,częstonagorsze.
Myśliaemocje
Jesteśmyistotamiemocjonalnymi,którepodejmująważnedecyzje,kierującsięintuicją.
Tojednaknietosamocopozwolenie,byemocjeprzejęłynadnamikontrolę.Napewnobez
truduprzywołaszsytuacje,wktórychwybuchnąłeśzłościąiniewyniknęłoztegonicdobrego.
Pomyśl,cobybyło,gdybyśumiałnadtązłościązapanować?
Gniewniezawszemusibyćczymśnegatywnym.Aledobrzebyłobyumiećgokontrolować,
zwłaszczawmomentach,gdydonikądnasnieprowadzi.Zruganiekelnera,którywylał
naciebiekawę,byćmożeprzyniesiecichwilowąulgę,alenajlepszymwyjściemztakiej
sytuacjibyłobyzachowaniespokoju.Obiecuję,żejeślinadsobązapanujesz,następnymrazem
obsługabędziedużolepsza.
Copojawiasięjakopierwsze:myśliczyemocje?
Pochwilinamysłudojdzieszdowniosku,żenajpierwpojawiasięmyśl.Wwiększości
przypadkówkonkretnamyślwywołujewnaskonkretneemocje.Zkoleiemocjebardzoczęsto
prowadządookreślonychdziałań.Niejednokrotnieprzecieżwodpowiedzinapytanie:
„Dlaczegotozrobiłeś?”słyszeliśmyzustosób,którezrobiłycośdziwnego,argument:„Bo
czułem,żetaktrzeba”.
Wiedząc,jakwracjonalnysposóbradzićsobiezmyślami,przestanieszpadaćofiarąswoich
emocji.
Jesttakahistoriaodwóchbraciach,którzywychowująsięzojcemalkoholikiem.Tenwciąż
sięupija,bijesynówiniepotrafiutrzymaćżadnejpracy.Przezcałedzieciństwochłopcówżyje
zdrobnychprzestępstwiraznajakiśczaslądujewareszcie.
Jedenzbraciwyrastanazapitegorecydywistę.Napytanie,jakimcudemtakskończył,
odpowiada:„Acoinnegomiałbymrobić,skorowychowałemsięztakimojcem?”.
Drugibratnatomiastwyprowadzasięzdomu,zdobywawykształcenie,dostajeświetną
posadęwbankuiżenisięznajpiękniejsządziewczynąwokolicy.Wychowujeteżtroje
wspaniałychdzieci.Napytanie,jakimcudemtakskończył,odpowiada:„Acoinnegomiałbym
robić,skorowychowałemsięztakimojcem?”.
