Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
KonradwIscenie
Dziadówdrezdeńskich
1
To,kimwPrologutrzeciejczęściDziadówokazujesiębohater
dramatu,nierokujedobrze.Samotnywwięziennejceli—wsytu-
acjiwięc,którejciężar(więzienie)zjednejstrony,realia(samotność)
zdrugiejskłaniajądoskupienianadtym,cozasadnicze—ma,jak
powiadawpewnymmomencieAnioł,szansędogłębnie,jakmę-
drzec,przemyślećswójlos(w.97–102):
MyuprosiliśmyBoga,
Bycięoddałwręcewroga.
Samotnośćmędrcówmistrzyni.
Itywsamotnymwięzieniu,
Jakoproroknapustyni,
Dumajotwymprzeznaczeniu
1
.
Bohaterpróbujetorobić.Pytazatem,strudzonybudzącsię
oświcie,oto,codlań—człowiekaromantycznego,poety,więźnia
—fundamentalne:onoc,poręsnu(w.57–65),iosen,życieduszy
(w.68–71);ozwiązkiirelacjemiędzysnem,marzeniem,pamięcią
iwyobraźnią(w.77–82);owolnośćwreszcie(w.131–137).Pyta
zdużąprzenikliwością(jestwszakpoetą),trafiającwsednopro-
blematykitego,ocopyta.Odpowiada—zgruntuopacznieifałszy-
wie.Toznaczyotym,cometafizyczne,rozstrzygaodnoszącrzecz
wkażdymwypadku(przemiennościdniainocy,snu,pamięci,wy-
___
___
___
___
___
_
1
TekstDziadówcytujęza:A.Mickiewicz,Dzieła[wydanierocznicowe],t.III,
Warszawa1995.
