Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
goswojąuwagąniczympromieniamikosmicznymi.
Owielezaintensywnie.
–Jimmy,skarbie,cotamwszkole?
–Jedz,staruszku,zjadajskórki,wyrosnąciwłosy
napiersi!
–Mogęiśćpopatrzećnaświniony?–pytałJimmy.
Świnionybyłyowielewiększeitłustszeniżzwykłe
świnie,musiałypomieścićwsobiedodatkoweorgany.
Trzymanojewodizolowanych,pilniestrzeżonych
budynkach;porwanieświnionaijegostarannie
wyselekcjonowanegomateriaługenetycznegoprzez
rywalizującyzespółbadawczyoznaczałobykatastrofę.
KiedyJimmychodziłodwiedzićświniony,musiałwkładać
bioskafander,owielezaduży,nosićmaskęimyćręce
odkażającymmydłem.Najbardziejlubiłmałeświnionki,
dwanaściezjednejmatki,ssącewrządkumleko.Były
urocze.Dorosłeosobnikiowilgotnychryjachimaleńkich
oczachokolonychbiałymirzęsamipatrzyłynaniego,
jakbygowidziały,naprawdęwidziały,iwiązałyznim
jakieśplany.
–Świniony,balony,świniony,balony–podśpiewywał,
żebyjeuspokoić,przechylającsięprzezogrodzeniekojca.
Tużpomyciukojcenieśmierdziałyażtakstrasznie.
Cieszyłsię,żeniemieszkawkojcu,gdziemusiałbyleżeć
wkupieisikach.Świnionyniemiałytoaletizałatwiały
się,gdziepopadnie–przeztoodczuwałcośwrodzaju
wstydu.Alejużoddawnaniemoczyłsięwnocy,
przynajmniejtakmusięwydawało.
–Niewpadnij–upominałgoojciec.–Pożrącię
wmgnieniuoka.
–Niepożrą–mówiłJimmy.
Bojestemichprzyjacielem,myślał.Boimśpiewam.
